แม่ชอบส่ง FW mail ที่มันจะให้ดูในไฟล์พาวเวอร์พอยท์อะ
เราขี้เกียจ ไม่เคยเปิดดูเลย
แล้วก็ไอ่พวกไฟล์ avi อะไรทั้งหลายแหล่อีก
ขี้เกียจโหลดแล้วเปิดดู รู้ไว้ซะ
วันนี้พ่อก็ส่งมาทำนองเดียวกัน เห่อ..
มันก็มาทำนองเนี้ย ให้กำลังใจ ข้อคิดชีวิต นั่นนี่นู่น.... เบื่อ
และยิ่งเบื่อ ถ้าเมลล์นั้นลงท้ายว่า คุณไม่มีหัวใจถ้าไม่ส่งต่อ บลาบลาบลา เหมือนมันจะด่าเรา รึไงฮะ!
ขี้เกียจโหลด โหลดมาแล้วเปิด ก็เซ็งอีก เป็นไฟล์ที่มันค่อย ๆ ขึ้น ค่อย ๆ โชว์ตัวหนังสือ เราบังคับการแสดงผลเองไม่ได้ แล้วมันก็มาเต็มหน้าจอเรา เหมือนบังคับว่า มึงต้องดูกูให้เสร็จก่อน ถึงจะไปดูหน้าอื่นได้ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าจะต้องดูไฟล์นั้นอีกนานไหมด้วย
เราชอบที่จะรู้ว่า สิ่งนั้น หรือกระบวนการนั้น มันมีเยอะแค่ไหน และใช้เวลานานแค่ไหน
ตอนไปทำ psychological test วันนั้นเราก็ถามเค้า แต่เค้าไม่บอก ธ่อ..
แล้วโยงมาเรื่องเรียนนี่เหมือนกัน คนถาม จะจบเมื่อไหร่ จะจบเมื่อไหร่ จะจบเมื่อไหร่
กูไม่รู้โว้ยยยยย....
เซ็ง พูดไม่เพราะ เสียภาพพจน์....โว้ยยยย
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!