เมื่อไหร่ที่คุณรู้สึกว่าจัดการชีวิตตัวเองได้แล้ว?
มีคนบอกผมว่า ผมไม่ต้องไปเรียนรู้เค้าหรอก ให้ผมเรียนรู้ตัวเอง แล้วจัดการชีวิตตัวเองให้ได้
อย่ามัวแต่เพ้อฝัน กรุณาทำให้มันได้จริง ๆ จะดีกว่า
ผมฟังแล้วสะอึกเลย
ผมคงจะแย่จริง ๆ ที่ผมจัดการชีวิตตัวเองไม่ได้
แต่ผมก็จะพยายามจัดการมันต่อไป
ทำไมเหรอ ถึงผมจะจัดการชีวิตตัวเองไม่ได้ แต่ผมก็กำลังทำอยู่
ต้องรอให้ผมจัดการชีวิตได้ก่อนเหรอ ผมถึงจะไปยุ่งกับชีวิตคนอื่นได้
คำพูดที่ตอกมาพวกนี้ มันทำให้ผมรู้สึกไร้ค่า
ชีวิตที่มีค่า สำหรับผมคือ ชีวิตที่ตัวเองรู้สึกมีค่าและทำให้ชีวิตคนอื่นรู้สึกมีค่าด้วย
ก็นะ ผมคิดว่าชีวิตคนเราก็เป็น dynamic มันไม่หยุดอยู่กับที่ มันไม่มีเวลา ณ จุดหนึ่งที่เราจะบอกได้ว่า เราจัดการชีวิตได้แล้ว ยังไงคนเราก็ต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
ผมเพ้อฝัน... เหรอ... แล้วไง
ผมอยากไปมัลดีฟส์
ผมอยากทำเว็บไซท์ที่คนเข้าเยอะ ๆ เหมือนเฟสบุค
ผมอยากกินกาแฟสตาร์บัคส์ทุกวัน
ผมอยากขับรถสปอร์ตสุดเทห์
ผมอยากตัวสูงกว่านี้
และอีกหลาย ๆ อย่าง
จะให้ผม...เหยียบความฝันพวกนี้ใหัมันจมดิน ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลยเหรอ
ผมปรับตัวเข้าหาคุณ
คุณก็ปรับตัวเข้าหาผมบ้างสิ
คุณก็ชอบบอกว่า ฉันเป็นตัวของฉันเองแบบนี้ ก็ไม่รู้จะทำยังไง
คนเรามันเปลี่ยนได้ทุกอย่างแหละ เปลี่ยนที่จิตใจนี่ เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนการกระทำ
คนที่ไม่ทะเลาะกันคือ คนที่ไม่รู้จักกัน
เราทะเลาะกับคนหนึ่ง เพราะเราใส่ใจในคนนั้น
ถ้าเราไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ จะมาเสียเวลาทะเลาะกันทำไม
บรู่ววว...ส์
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!