ช่วงนี้ก็เรียนร้องเพลงอยู่พอดี แล้วครูก็สนับสนุนให้คนในห้องไปหาประสบการณ์ คนที่เรียนร้องเพลงด้วยกันก็ไปกันเกือบหมด เราก็เลยต้องไปด้วย เดี๋ยวจะคุยกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง
การจัดการเค้าเป็นระบบมากเลย ไม่มีวุ่นวาย ทีมงานดีมาก ๆ ไปสมัครวันศุกร์ ได้คิวร้องวันอาทิตย์ตอนสิบเอ็ดโมง
แต่ก็เป็นเรื่องของจังหวะอีกนั่นแหละที่เราก็ดันไม่สบายพอดี เป็นหลอดลมอักเสบ ทำให้ไอ และมีน้ำมูกมีเสลดอยู่ลึก ๆ วันก่อนออดิชันก็กินยาแต่ก็เป็นยาปฏิชีวนะ ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ ไม่ได้ติดเชื้อแบคทีเรีย น้ำมูกไรงี้ก็ยังใสอยู่ แล้วก็กินน้ำส้ม(ช่วยได้มั้ยวะ) พอวันอาทิตย์ก็อัดฟิชเช่อแมนส์เฟรน ก่อนเข้าห้องนี่เคี้ยวเลย 1 เม็ด
เวลาสำคัญ ได้เข้าห้องไป แนะนำตัว สวัสดีค่ะ บลา ๆๆๆ เลือกโค้ชก้องค่ะ แล้วเค้าก็บอกให้ร้องเลย เราก็ใส่เลย "แหละหนึ่งในน้านอาอ้านนน ก่อคือเธอคนนี้...อีอี๊....." พอค่ะ! 8วิ! สวย ๆ ค่ะ เค้ามีการถามตามหลังมาด้วยนะ ว่าไม่สบายเหรอ แสดงว่าเค้าก็ฟังออกอยู่นะ เราก็บอกเค้าว่าเราไม่สบาย
เสร็จแล้วก็ออกมา ง่ายมากเลย ถือว่าครั้งนี้เราควบคุมตัวเองได้ดี ไม่ตื่นเต้นจนเกินไป แนะนำตัวก็ดีตามที่ซ้อมมาหน้ากระจก 555 ร้องเพลงซ้อมไว้ 30 วิ ได้ร้อง 8 วิ ก็โอเค การไปออดิชันเดอะว๊อยซ์ครั้งนี้ เป็นการทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เป็นการก้าวออกจาก comfort zone อีกครั้ง
สิ่งที่ได้อีกอย่างก็คือ ตั้งแต่กรอกใบสมัครละ เค้าถามว่า สิ่งที่แปลกหรือน่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตของคุณคืออะไร สิ่งที่คุณภูมิใจมากที่สุดในชีวิต ฯลฯ คำถามเหล่านี้ ทำให้เราได้มาพิจารณาตัวเอง สิ่งที่น่าตื่นเต้นเหรอ สิ่งที่แปลกเหรอ อะไรดีนะ ชีวิตเราดูธรรมดามากเลย คิดคำตอบไม่ออก สิ่งที่เราตื่นเต้น มันดูเป็นสิ่งธรรมดาสำหรับคนอื่น สิ่งที่น่าตื่นเต้นสำหรับเราคือการได้ไปทำงานกรุงเทพฯพร้อมกับเปิดร้านกาแฟที่เชียงใหม่ สิ่งที่เราภูมิใจ เราตอบว่า ได้คะแนนโทอิค 800 คะแนน อันนี้ภูมิใจจริง เกร๋ ๆ
It's me! I've done it, yay! |