วันนี้ฝนตก พรุ่งนี้ฝนตก มะรืนหิมะตก ตามพยากรณ์อากาศน่ะนะ
วันนี้เลยอยู่บ้านทั้งวัน ตอนเช้าออกไปกินกาแฟกะหารเช้าที่ร้านหัวมุมถนน ห้าบาท
กลับมาอยู่บ้าน กลางวันกินขนมปังกะองุ่นในตู้เย็น
ตอนเย็นกินสเต็กที่เหลือเมื่อวานกะเบียร์หนึ่งกระป๋อง
วันนี้ดูยูทูบ เกี่ยวกับนิวยอร์ค ภาษาอังกฤษ ทำรูป อ่านอะไรไปเรื่อยเลย
หมดไปอีกหนึ่งวันในนิวยอร์ค ขอบพระคุณ
Tuesday, December 10, 2019
Thursday, December 5, 2019
มานั่งห้องสมุดสาธารณะ - Public library in Queens
สิ่งที่ดีของแถวที่อยู่คือมีห้องสมุดสาธารณะที่นั่งทำงานได้ มีไวไฟ มีปลั๊ก มาเดินดูวันก่อนก็ดูหน่วยก้านดี และได้มาลองนั่งจริง ๆ เมื่อวานนี้ตอนสักบ่ายสอง
พอบ่ายสามเด็กเลิกเรียนเท่านั้นแหละ มีเด็กเข้ามานั่งห้องสุดละก็ yelling กัน แบบส่งเสียงดังอะ เด็กเปรตจริง ๆ และก็มีคนอเมริกันบางคนชอบพูดคนเดียว อะไรทำนองนี้
วันนี้เลยมานั่งตอนบ่ายกว่า ว่าจะนั่งเอ็กพอร์ตวีดีโอ เดี๋ยวดูกันว่าจะเป็นไง
พอบ่ายสามเด็กเลิกเรียนเท่านั้นแหละ มีเด็กเข้ามานั่งห้องสุดละก็ yelling กัน แบบส่งเสียงดังอะ เด็กเปรตจริง ๆ และก็มีคนอเมริกันบางคนชอบพูดคนเดียว อะไรทำนองนี้
วันนี้เลยมานั่งตอนบ่ายกว่า ว่าจะนั่งเอ็กพอร์ตวีดีโอ เดี๋ยวดูกันว่าจะเป็นไง
นั่งตรงนี้ |
Tuesday, December 3, 2019
คนนิวยอร์คกินอาหารเป็นฤดู - Eating in Season
มีคนที่อยู่นิวยอร์คบอกมาว่างี้
ฤดูหนาว คนแถวนี้จะไม่ค่อยกินสลัด จะกินราเม็ง ก๋วยเตี๋ยวอะไรงี้
ฤดูร้อน จะกินสลัด กินของปิ้งย่าง
ก็เป็นไปได้นะ
ฤดูหนาว คนแถวนี้จะไม่ค่อยกินสลัด จะกินราเม็ง ก๋วยเตี๋ยวอะไรงี้
ฤดูร้อน จะกินสลัด กินของปิ้งย่าง
ก็เป็นไปได้นะ
Wednesday, November 20, 2019
อยู่นิวยอร์คแล้ว - I'm in NYC
มาเที่ยวอยู่นี่ได้ 10 วันแล้ว
พบว่า
มันก็คือเมืองเมืองหนึ่ง มีสถานที่ คน ของขาย ระบบการเดินทาง ฯลฯ แบบที่เมืองควรจะมี
ที่สะอาดก็มี ที่สกปรกก็มี ที่บ้าน ๆ ที่หรู ๆ พิซซ่าอันละ 1 พิซซ่าอันละ 4 มีให้เลือก
คนทำงานต่าง ๆ กันไป
มันก็แค่นี้แหละ
ตอนนี้ยังหาที่สงบ ปลอดภัย นั่งทำงานสร้างสรรค์ไม่ได้
ตอนนี้ออกไปเดินดูเมืองทุกวัน เดินจนเจ็บเท้า และก็รู้สึกว่าถ้าเราจะเดิน เราจะเหนื่อยหาข้อมูลว่าวันนี้ต้องเดินไปที่ไหนอะไรยังไง และพอไปถึงที่ต่าง ๆ ก็ต้องใช้พลังสมองในการศึกษาว่าประวัติของสถานที่นี้เป็นมายังไง รู้สึกเหมือนเรียนรู้ทั้งวัน
พบว่า
มันก็คือเมืองเมืองหนึ่ง มีสถานที่ คน ของขาย ระบบการเดินทาง ฯลฯ แบบที่เมืองควรจะมี
ที่สะอาดก็มี ที่สกปรกก็มี ที่บ้าน ๆ ที่หรู ๆ พิซซ่าอันละ 1 พิซซ่าอันละ 4 มีให้เลือก
คนทำงานต่าง ๆ กันไป
มันก็แค่นี้แหละ
ตอนนี้ยังหาที่สงบ ปลอดภัย นั่งทำงานสร้างสรรค์ไม่ได้
ตอนนี้ออกไปเดินดูเมืองทุกวัน เดินจนเจ็บเท้า และก็รู้สึกว่าถ้าเราจะเดิน เราจะเหนื่อยหาข้อมูลว่าวันนี้ต้องเดินไปที่ไหนอะไรยังไง และพอไปถึงที่ต่าง ๆ ก็ต้องใช้พลังสมองในการศึกษาว่าประวัติของสถานที่นี้เป็นมายังไง รู้สึกเหมือนเรียนรู้ทั้งวัน
![]() |
ไฮ ๆๆ Statue of Liberty |
Sunday, November 3, 2019
จะไปนิวยอร์คอาทิตย์หน้า - I will go to NYC next week
ถ้าเราคิดถึงมันได้ เราก็ทำมันได้
เอาว่ะ เอาจริง มาจริง จะไปนิวยอร์คละนะ
วันนี้ตื่นมาด้วยความฝันแปลก ๆ รู้สึกเนือย ๆ เหมือนจะไม่สนุกทั้งวัน
ตื่นมาอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เอาผ้าไปใส่เครื่อง
ออกไปกินกาแฟสตาบัคส์แถวบ้าน สั่งกาแฟโคลบรูวไอริชครีมวิทคอฟฟี่เจลลี่ และครัวซองเนยมากิน กะว่าจะอ่านหนังสือเดอะสตอรี่เทลเลอร์ซีเคร็ท ก็ไม่อ่าน ไม่มีใจอยากอ่าน
มีกล้องอยู่ในกระเป๋า มีความคิดขึ้นมาว่า เราไม่ได้อยากล้วงกล้องออกมาถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอแบบจริงจัง มันไม่ใช่สไตล์ หรือจะมาตั้งกล้องทำ vlog อยู่ตามร้านกาแฟ อันนี้ก็ไม่ใช่แนว อยากกินกาแฟ กินขนมอยู่เงียบ ๆ ไม่เอิกเกริก ชื่นชมบรรยากาศไป อย่างนี้มากกว่า วันนี้ก็อยู่ร้านกาแฟไถมือถือไป
สิบโมงกว่าไปเดินซื้อของ สิ่งที่ต้องซื้อคือ กระดาษทิชชู ถุงซิปล็อก กระดาษกรองกาแฟ
กลับบ้านมาตากผ้า
กินไวไวหอยลายผัดฉ่าใส่ไข่ใส่หมูใส่ปลาหมึกแห้งเป็นอาหารกลางวัน
บ่ายเล่น Rov เกือบทั้งบ่าย
นั่งสมาธิ แล้วก็ง่วง
นอนตอนสี่โมงแบบกึ่ง ๆ ว่าจะหลับแต่ก็ไม่หลับเท่าไหร่
ตื่นมาเล่นเกมและนั่งลิสต์ว่าจะจัดของอะไรไปนิวยอร์คบ้าง เขียนส่ิงที่คิดลงกระดาษ
กินกัมมี่แบร์วอดก้าที่ทำไว้ มันต้องแช่เย็นจริง ๆ ด้วย มันถึงจะยังเป็นตัว ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับยี่ห้อวอดก้าด้วยหรือเปล่า
ตอนเย็นเริ่มทำขนม อยู่ ๆ จะทำก็ทำ ต้องใช้ครีมชีสให้หมดเพราะว่าจะไปนิวยอร์ค 2 เดือน คือทำชีสทาร์ต วันนี้เกิดอาการคิดถึงแก้มด้วย
ลืมซื้อโยเกิร์ต ขึ่มอไซค์ไปซื้อโยเกิร์ตเซเว่นแถวบ้าน ระหว่างขี่มอไซค์ก็คิดว่า รู้สึกเหงา คิดถึงว่าตอนปลายปีที่แล้วยังทำชีสทาร์ตกับแก้ม และตอนนี้แก้มตายแล้วเมื่อกลางปี ชีวิตคนเราเนอะ เกิดมาคนเดียว ตายไปคนเดียว รู้สึกเหงา ก็ให้รู้ว่ารู้สึกเหงา รู้มันไปอย่างนั้น
ทำขนมไป
ทำขนมถ่ายรูปลงเฟสบุค พอมีคนมาไลค์ ใจมันชุ่มชื่นขึ้นมา พอมีเพื่อนมาเม้น ใจมันก็ดี๊ด๊าขึ้นมาอีก รู้สึกหายเหงาขึ้นมา โซเชี่ยลนี่มันยังไงนะ บอกไม่ถูก เราควรเล่นหรือไม่ควรเล่น บางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกดีบางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกแย่ วันนี้ทำขนมยังไม่เสร็จ กะว่าจะอบพรุ่งนี้และทำต่อให้เสร็จ
ไปนิวยอร์คก็ไม่รู้จะทำอะไร รู้สึกกลัว กลัวเหงา กลัวเบื่อ ไปตั้ง 2 เดือน จะได้อะไรหรือไม่ได้อะไรก็ไม่รู้
กะว่าไปดูเทพีเสรีภาพ ไปกิน ไปเดินดูเมือง แค่นี้แหละ ไปใช้เงิน
ทางธรรมก็ไปสะสมสัญญา สิ่งที่เห็นก็คือรูปเท่านั้นเอง
ช่วงนี้ก็อ่านก็ฟังอะไรไปเรื่อยเปื่อยเยอะ ถ้าเราศึกษาทางธรรม เราต้องไม่ซึม ต้องไม่เฉื่อย ไม่เนือย ถ้าซึม ๆ ปลง ๆ เกิดมาแล้วก็ตาย ปลง ๆ ไป นี่ผิดทางแล้ว เราก็เอะใจว่า เราอาจจะมาผิดทางอยู่ก็เป็นได้ รึป่าวนะ ทุกวันนี้ รักษาศึลข้อ 1-4 ได้ ข้อ 5 ได้บ้างไม่ได้บ้าง นั่งมาธิเกือบทุกวัน พยายามมีสติตลอดเวลาทั้งวัน รู้สึกได้ว่าชีวิตอารมณ์ไม่สวิงมาก ตอนเวลาขับรถ ชิวมากขึ้น ใครอยากแซงเชิญ
มีงานที่ดี ไม่ต้องทำงานกับคนอื่น ไม่มีความกดดันใด ๆ อยากพักก็ได้ อยากทำก็ได้
หรือว่าเหงา จะมีแฟนมั้ยชาตินี้ ไม่รู้อะ นี่คือสิ่งที่ไม่รู้ได้ด้วยตัวเอง
ฟังคลิปโจนจันไดพูดในเท็ดทอล์อก ทำไมชีวิตต้องยาก ถ้าเรามีเวลากับตัวเองเยอะ เราจะหาได้ว่าเราอยากทำอะไร ตอนนี้สิ่งที่เราทำที่เรียกกว่างาน ก็ทำไปแบบงั้น ๆ ไม่ได้ชอบมาก แพชชั่นคืออะไร อ่อ คือเสาวรส เอี๊ยดดด เดี๋ยว มีกีตาร์อยู่ อยากเล่นกีตาร์เก่ง ๆ แต่ก็ไม่หยิบมันขึ้นมา งงตัวเองมาก งงมากแม่ แล้วก็เล่นเกม รู้ว่าไร้สาระมาก คือเกม มันก็วน ๆ อยู่แบบนี้ มันละยากมากเลย มันเป็นราคะ
จำได้ในคลิปตอนนึงหลวงพ่อปราโมทย์บอกว่า
โทสะ มีโทษมาก ละง่าย
ราคะ มีโทษน้อย ละยาก
โมหะ มีโทษมาก ละยาก
ฟังคลิปน้องจอยลูกบัณฑิตร้องเพลง let it be แล้วน้ำตาซึมเลยวันนี้
สงสัยวันนี้จะเซนส์ซิทีฟ
เอาว่ะ เอาจริง มาจริง จะไปนิวยอร์คละนะ
วันนี้ตื่นมาด้วยความฝันแปลก ๆ รู้สึกเนือย ๆ เหมือนจะไม่สนุกทั้งวัน
ตื่นมาอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เอาผ้าไปใส่เครื่อง
ออกไปกินกาแฟสตาบัคส์แถวบ้าน สั่งกาแฟโคลบรูวไอริชครีมวิทคอฟฟี่เจลลี่ และครัวซองเนยมากิน กะว่าจะอ่านหนังสือเดอะสตอรี่เทลเลอร์ซีเคร็ท ก็ไม่อ่าน ไม่มีใจอยากอ่าน
มีกล้องอยู่ในกระเป๋า มีความคิดขึ้นมาว่า เราไม่ได้อยากล้วงกล้องออกมาถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอแบบจริงจัง มันไม่ใช่สไตล์ หรือจะมาตั้งกล้องทำ vlog อยู่ตามร้านกาแฟ อันนี้ก็ไม่ใช่แนว อยากกินกาแฟ กินขนมอยู่เงียบ ๆ ไม่เอิกเกริก ชื่นชมบรรยากาศไป อย่างนี้มากกว่า วันนี้ก็อยู่ร้านกาแฟไถมือถือไป
สิบโมงกว่าไปเดินซื้อของ สิ่งที่ต้องซื้อคือ กระดาษทิชชู ถุงซิปล็อก กระดาษกรองกาแฟ
กลับบ้านมาตากผ้า
กินไวไวหอยลายผัดฉ่าใส่ไข่ใส่หมูใส่ปลาหมึกแห้งเป็นอาหารกลางวัน
บ่ายเล่น Rov เกือบทั้งบ่าย
นั่งสมาธิ แล้วก็ง่วง
นอนตอนสี่โมงแบบกึ่ง ๆ ว่าจะหลับแต่ก็ไม่หลับเท่าไหร่
ตื่นมาเล่นเกมและนั่งลิสต์ว่าจะจัดของอะไรไปนิวยอร์คบ้าง เขียนส่ิงที่คิดลงกระดาษ
กินกัมมี่แบร์วอดก้าที่ทำไว้ มันต้องแช่เย็นจริง ๆ ด้วย มันถึงจะยังเป็นตัว ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับยี่ห้อวอดก้าด้วยหรือเปล่า
ตอนเย็นเริ่มทำขนม อยู่ ๆ จะทำก็ทำ ต้องใช้ครีมชีสให้หมดเพราะว่าจะไปนิวยอร์ค 2 เดือน คือทำชีสทาร์ต วันนี้เกิดอาการคิดถึงแก้มด้วย
ลืมซื้อโยเกิร์ต ขึ่มอไซค์ไปซื้อโยเกิร์ตเซเว่นแถวบ้าน ระหว่างขี่มอไซค์ก็คิดว่า รู้สึกเหงา คิดถึงว่าตอนปลายปีที่แล้วยังทำชีสทาร์ตกับแก้ม และตอนนี้แก้มตายแล้วเมื่อกลางปี ชีวิตคนเราเนอะ เกิดมาคนเดียว ตายไปคนเดียว รู้สึกเหงา ก็ให้รู้ว่ารู้สึกเหงา รู้มันไปอย่างนั้น
ทำขนมไป
ทำขนมถ่ายรูปลงเฟสบุค พอมีคนมาไลค์ ใจมันชุ่มชื่นขึ้นมา พอมีเพื่อนมาเม้น ใจมันก็ดี๊ด๊าขึ้นมาอีก รู้สึกหายเหงาขึ้นมา โซเชี่ยลนี่มันยังไงนะ บอกไม่ถูก เราควรเล่นหรือไม่ควรเล่น บางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกดีบางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกแย่ วันนี้ทำขนมยังไม่เสร็จ กะว่าจะอบพรุ่งนี้และทำต่อให้เสร็จ
ไปนิวยอร์คก็ไม่รู้จะทำอะไร รู้สึกกลัว กลัวเหงา กลัวเบื่อ ไปตั้ง 2 เดือน จะได้อะไรหรือไม่ได้อะไรก็ไม่รู้
กะว่าไปดูเทพีเสรีภาพ ไปกิน ไปเดินดูเมือง แค่นี้แหละ ไปใช้เงิน
ทางธรรมก็ไปสะสมสัญญา สิ่งที่เห็นก็คือรูปเท่านั้นเอง
ช่วงนี้ก็อ่านก็ฟังอะไรไปเรื่อยเปื่อยเยอะ ถ้าเราศึกษาทางธรรม เราต้องไม่ซึม ต้องไม่เฉื่อย ไม่เนือย ถ้าซึม ๆ ปลง ๆ เกิดมาแล้วก็ตาย ปลง ๆ ไป นี่ผิดทางแล้ว เราก็เอะใจว่า เราอาจจะมาผิดทางอยู่ก็เป็นได้ รึป่าวนะ ทุกวันนี้ รักษาศึลข้อ 1-4 ได้ ข้อ 5 ได้บ้างไม่ได้บ้าง นั่งมาธิเกือบทุกวัน พยายามมีสติตลอดเวลาทั้งวัน รู้สึกได้ว่าชีวิตอารมณ์ไม่สวิงมาก ตอนเวลาขับรถ ชิวมากขึ้น ใครอยากแซงเชิญ
มีงานที่ดี ไม่ต้องทำงานกับคนอื่น ไม่มีความกดดันใด ๆ อยากพักก็ได้ อยากทำก็ได้
หรือว่าเหงา จะมีแฟนมั้ยชาตินี้ ไม่รู้อะ นี่คือสิ่งที่ไม่รู้ได้ด้วยตัวเอง
ฟังคลิปโจนจันไดพูดในเท็ดทอล์อก ทำไมชีวิตต้องยาก ถ้าเรามีเวลากับตัวเองเยอะ เราจะหาได้ว่าเราอยากทำอะไร ตอนนี้สิ่งที่เราทำที่เรียกกว่างาน ก็ทำไปแบบงั้น ๆ ไม่ได้ชอบมาก แพชชั่นคืออะไร อ่อ คือเสาวรส เอี๊ยดดด เดี๋ยว มีกีตาร์อยู่ อยากเล่นกีตาร์เก่ง ๆ แต่ก็ไม่หยิบมันขึ้นมา งงตัวเองมาก งงมากแม่ แล้วก็เล่นเกม รู้ว่าไร้สาระมาก คือเกม มันก็วน ๆ อยู่แบบนี้ มันละยากมากเลย มันเป็นราคะ
จำได้ในคลิปตอนนึงหลวงพ่อปราโมทย์บอกว่า
โทสะ มีโทษมาก ละง่าย
ราคะ มีโทษน้อย ละยาก
โมหะ มีโทษมาก ละยาก
ฟังคลิปน้องจอยลูกบัณฑิตร้องเพลง let it be แล้วน้ำตาซึมเลยวันนี้
สงสัยวันนี้จะเซนส์ซิทีฟ
Saturday, August 17, 2019
มีความคิดว่าจะไปนิวยอร์ค - thinking about go to New York City
ในโลกยุคใหม่นี้ เวลาคิดอะไรเราก็จะป่าวประกาศให้โลกได้รู้ และกูเกิ้ลก็จะรู้ เฟสบุคจะรู้
ทำให้โฆษณาที่เกี่ยวข้องมันขึ้นมาตามสื่อต่าง ๆ ที่เราใช้อยู่หน้าคอม
ได้อ่านหนังสือเรื่อง the four แล้วก็รู้สึกว่า บอษัทเหล่านี้มันร้ายจริง ๆ แต่ยังไงเราก็ต้องอยู่ไปน่ะนะ
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าด้านดีนั้นก็มีอยู่มากมาย เช่น อยากไปนิวยอร์คเหรอ หาข้อมูลสิ แค่สงสัยอะไรก็เซิชกูเกิ้ล และเราก็ได้คำตอบทันที จากหลาย ๆ แหล่ง มันช่างตอบโจทย์ได้ความพึงพอใจมาก ๆ
ต่อไปนี้ก็คงจะอ่าน ๆๆๆๆ รีเซิช ๆๆๆๆ แล้วจะยังไงก็ค่อยว่ากันอีกทีเนอะ
ทำให้โฆษณาที่เกี่ยวข้องมันขึ้นมาตามสื่อต่าง ๆ ที่เราใช้อยู่หน้าคอม
ได้อ่านหนังสือเรื่อง the four แล้วก็รู้สึกว่า บอษัทเหล่านี้มันร้ายจริง ๆ แต่ยังไงเราก็ต้องอยู่ไปน่ะนะ
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าด้านดีนั้นก็มีอยู่มากมาย เช่น อยากไปนิวยอร์คเหรอ หาข้อมูลสิ แค่สงสัยอะไรก็เซิชกูเกิ้ล และเราก็ได้คำตอบทันที จากหลาย ๆ แหล่ง มันช่างตอบโจทย์ได้ความพึงพอใจมาก ๆ
ต่อไปนี้ก็คงจะอ่าน ๆๆๆๆ รีเซิช ๆๆๆๆ แล้วจะยังไงก็ค่อยว่ากันอีกทีเนอะ
Thursday, July 11, 2019
เกือบปีแล้ว - Almost one year
เกือบปีแล้ว ไม่ได้เขียนอะไรเพิ่มเลย เพราะว่าบางทีก็คิด แต่คิดในใจ ไม่ประกาศให้ชาวโลกรู้
ไม่ต้องการใครก็ไม่รู้ที่บังเอิญผ่านมารับฟัง อาจเป็นเพราะเราโตขึ้น
เราเรียนรู้วิธีอยู่บนโลกนี้ได้ประมาณหนึ่งแล้ว เราผ่านบทเรียนต่าง ๆ ในชีวิตที่มากขึ้น ๆ
เราทุกข์น้อยลง ก็เลยบ่นน้อยลง ด้วยความที่แรก ๆ เขียนบล็อกเพื่อระบายสิ่งต่าง ๆ (ก็คือบ่นนั่นแหละ) แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า บ่นไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ก็เลยไม่บ่นดีกว่า
ต่อไปอาจจะเขียนแชร์เกี่ยวกับความคิดอะไรงี้มากขึ้นนะ
เมื่อกี๊ตอนอาบน้ำนึกออกอยู่นะว่าจะเขียนอะไรบ้าง แต่ตอนนี้นึกไม่ออกละ ก็เลยมาเขียนเวิ่นเว้อ
ชีวิตตอนนี้โดยรวมก็ดีนะ มีเงินใช้ มีที่นอน มีแมคบุคใหม่มือสองซื้อมาจากอีเบย์สองพันเก้าร้อยเหรียญ กิกิ ส่งมาแบบผ่านชิปปิ้ง (รอเป็นเดือนแน่ะ ใจหายตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ แต่สุดท้ายแมคบุคโปรก็มา)
ก็ยังทำงานวาดรูปขายออนไลน์เหมือนเดิม อยากทำวีดีโอด้วย โมชั่นกราฟฟิค ฯลฯ ก็เลยซื้อคอมที่สเป็กแรงหน่อย
สาธุ ขอให้ขายคอมเครื่องเก่าได้
อยากไปนิวยอร์ค พอร์ทแลนด์ แกรนด์แคนยอน บาหลี อะไรทำนองนี้ แต่ก็ขึ้เกียจหาข้อมูล ที่จริงแล้วเก็บเงินไปก่อนดีกว่า ฮ่าาาาา
ไม่ต้องการใครก็ไม่รู้ที่บังเอิญผ่านมารับฟัง อาจเป็นเพราะเราโตขึ้น
เราเรียนรู้วิธีอยู่บนโลกนี้ได้ประมาณหนึ่งแล้ว เราผ่านบทเรียนต่าง ๆ ในชีวิตที่มากขึ้น ๆ
เราทุกข์น้อยลง ก็เลยบ่นน้อยลง ด้วยความที่แรก ๆ เขียนบล็อกเพื่อระบายสิ่งต่าง ๆ (ก็คือบ่นนั่นแหละ) แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า บ่นไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ก็เลยไม่บ่นดีกว่า
ต่อไปอาจจะเขียนแชร์เกี่ยวกับความคิดอะไรงี้มากขึ้นนะ
เมื่อกี๊ตอนอาบน้ำนึกออกอยู่นะว่าจะเขียนอะไรบ้าง แต่ตอนนี้นึกไม่ออกละ ก็เลยมาเขียนเวิ่นเว้อ
ชีวิตตอนนี้โดยรวมก็ดีนะ มีเงินใช้ มีที่นอน มีแมคบุคใหม่มือสองซื้อมาจากอีเบย์สองพันเก้าร้อยเหรียญ กิกิ ส่งมาแบบผ่านชิปปิ้ง (รอเป็นเดือนแน่ะ ใจหายตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ แต่สุดท้ายแมคบุคโปรก็มา)
ก็ยังทำงานวาดรูปขายออนไลน์เหมือนเดิม อยากทำวีดีโอด้วย โมชั่นกราฟฟิค ฯลฯ ก็เลยซื้อคอมที่สเป็กแรงหน่อย
สาธุ ขอให้ขายคอมเครื่องเก่าได้
อยากไปนิวยอร์ค พอร์ทแลนด์ แกรนด์แคนยอน บาหลี อะไรทำนองนี้ แต่ก็ขึ้เกียจหาข้อมูล ที่จริงแล้วเก็บเงินไปก่อนดีกว่า ฮ่าาาาา
Subscribe to:
Posts (Atom)