Pages

Friday, September 30, 2011

สเตตัสในเฟสบุค - status in facebook

ทำไมคนเราจะต้องบ่นอะไรก็ไม่รู้ลงใน FB ด้วยนะ

บอกสภาวะตัวเอง
- เบื่อ เซ็ง เหงา คิดถึง(บ้าน/พ่อแม่/แฟน) เหนื่อย อ้วน เวิ่น ง่วง หิว อิ่มมวากกก ปวดหัว ปวดท้อง มึน เหวี่ยง อยากกินซัมติง อยากเที่ยวซัมแวร์ ฯลฯ

รายงานสถานการณ์
- บอกว่าอุณหภูมิกี่องศา ร้อน ฝนตก ติดฝน แดดแรง หนาวมาก น้ำท่วม น้ำไม่ไหล ไฟดับ รถติด ฯลฯ

สเตสัสเป็นกลุ่มคำ จะมีไม่กี่คนที่เข้าใจ

- ปล่อยวาง .... วางอะไรวะ
- ไม่อยากไปเลย ..... ไปไหนวะ
- อร๊ายยย เขิล .... เขินอะไรวะ
- หมดความอดทนแล้วนะ .... หือออ หมดความอดทนอะไร
- จะเหวี่ยงแล้วนะ ...... อ่าาา..
- โล่งจัง .... โล่งไร *_*
- เชี่ยแม่ง
- ด่า/ประชดคนอื่นออกสื่อ
ฯลฯ

บ่นที่ทำงาน
- บ่นเพื่อนร่วมงาน --- ถ้าดีอยู่แล้ว ไม่ชม แต่ถ้าแย่ ๆ จะขอบ่นออกสื่อแบบไม่ต้องรู้ก็ได้ว่าบ่นใคร ขอให้ได้บ่นก็พอ
- เจ้านายงี่เง่า
- ลูกค้างี่เง่า
- โดนใช้งานหนัก

คำคม
- บลา ๆๆๆ credit xxx ทำนองนี้ คมมากก็ไลค์มาก คมน้อย ...ไลค์เองก็ได้(วะ)

เห้ออออ ไปดีกว่า

Wednesday, September 28, 2011

การศึกษาไทยสิ้นหวังแล้วสินะ - no hope thai education

จะหาอ่านอะไรใหม่ ๆ ทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นภาษาไทยอะ ไม่มี

เซิชให้คีย์บอร์ดพังก็ไม่มี

สิ้นหวัง

"xxxx คือ"
"xxxx แปลว่า"
"xxxx คำนวณ"

หาให้ตายไม่เจอ

ต่อไปนี้ไม่ต้องใส่คำว่า คือ แปล หมายถึง บลา ๆๆๆ แล้ว

เซ็งเพราะว่า สิ่งที่คิดว่ามันจะมี มันไม่มีน่ะสิ ความรู้ตั้งกะปีมะโว้แล้วนะ ยังไม่แปลอีกเหรอ

ก็ช่างมัน บ่นไปงั้น บ่นไปเราก็ไม่แปลหรอก

เคยแปลอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้แปลอะไรเพิ่ม ไม่มีรมณ์!

Friday, September 23, 2011

อย่าไปถามหาความรู้ใหม่ ๆ ภาษาไทยจาก google

ถามไปก็ไม่มีหรอก มีอย่างมากก็เล็ก ๆ น้อยจาก thesis คนอื่น

คือมันไม่มี

ประเทศไทยอยากจะออกเปเปอร์กะเค้า ก็ต้องเขียนเป็นภาษาอังกฤษอยู่ดี

เปเปอร์ภาษาไทย ส่วนมากอยู่ในโพรซีดดิ้งและใช้ประโยชน์ได้คือให้นศ.เรียนจบ

เพราะฉะนั้น อยากรู้อะไรก็จงอ่านต้นตอที่มาเลย ซึ่งก็คือภาษาอังกฤษ

แต่มองในแง่ดีก็ดีนะ ก็คนไทยก็เก่งภาษาอังกฤษไง 555

/ว่าแล้วก็ไปเซิชต่อ บลา ๆๆๆ

Monday, September 19, 2011

ครบ 400 โพสต์ไปแล้ว

นั่นไง โพสต์ที่แล้วเป็นโพสต์ที่ Publish ไป เป็นโพสต์ที่ 400

ก็อย่างว่า คนชอบเขียนบล็อก ก็เขียนบล็อก ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง

ไม่ต้องบิ๊วความพยายาม ไม่ต้องกำหนดตัวเองว่าจะเขียนให้ได้เท่านั้น เท่านี้

มันมีแรงบันดานใจขึ้นมาเอง ก็แบบอยากเขียน อยากบอก อยากเล่า

ก็เป็นช่วง ๆ ไป แต่ก็มีตลอด

เขียนสิ่งที่อยากเขียน (ก็เออสิวะคะ)

ไม่จ้างก็เขียน บล็อกเนี่ย

มันเป็นความสุขขั้นที่ 5 (รึป่าว) ของมาสโลว ชิมิ

หน้าตาก็สำคัญ - look

ลองหา ๆ เพื่อนทางเน็ต..ซึ่งอาจจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นในอนาคต

แต่...ไม่เวิร์ค สำหรับเรา

เรา ไม่แอ็ดใครมั่ว ๆ (อีกแล้ว)

เรา เงื่อนไขเยอะ

เรา ไม่อยากจะทำเป็นเล่น คือสมมุติ คุยแล้วไม่ถูกใจ หรือเจอแล้วไม่ถูกใจ แล้วจะยังไงต่อ จะหายไปเลยงี้เหรอ มันก็เป็นความรู้สึกของคนอะนะ เราก็ไม่อยากจะทำอย่างนั้น หรือให้ใครมาทำอย่างนั้นกับเรา

สิ่งที่จะเห็นกันก่อน เวลาเซิชหาเพื่อนก็คือหน้าตา โพรไฟล์ต่าง ๆ

เอาเป็นว่าเราสเป็คสูง ก็ไม่เรียกว่าสูงเหอะ เงื่อนไขเยอะนั่นแหละ

สงสัยวิธีหาทางเน็ต คงไม่ใช่สำหรับเรา

ดูไปงั้น เอาเข้าจริงก็ไม่กล้า add

เฮ้อ คนเรา >_<

เอาน่ะ เอาที่เจอกันตัวเป็น ๆ นี่แหละ มันต้องมีซักคน

เราเชื่อว่า ไม่ช้า ก็เร็ว เจอแน่ ๆ

ตอนนี้ก็เอ็นจอย อยากกินอะไร กิน อยากทำอะไร ทำ อยากไปไหน ก็ไป(บ้าง)

ได้เงินคืนแล้ว - got money back

จะซื้อสีขาว ไม่ใช่สีดำ converted to white อย่างงี้
คนขายไม่ได้บอกใน item description เลย
เย้ ๆ ดีใจ

ซื้อน้องไอมือสองมาจากอีเบย์ หมื่นสี่กว่า ๆ

แต่ item not described

ทำเรื่องขอคืนเงินจากกสิกรไทย

ต้องจิกนิด ๆ แต่ก็ได้เงินคืนมาแย้ว ดีใจ ^_^

หมดไฟจะเขียนอธิบายเรื่องราวทั้งหมด

แต่ถ้าเราเป็นคนตรงไปตรงมา ซื้อสัตย์

วิธีสังเกตถ้าเป็นไอโฟนสีขาวจริง ช่องต่าง ๆ ข้างในจะเป็นสีขาวด้วย
แต่มันก็ซื้อมาเปลี่ยนได้ทีหลังนะ ก็ต้องแงะเข้าไปเปลี่ยน
ในรูปนี่เป็นเครื่องที่เป็นสีดำมาก่อน มีรอยด้วย ต้องทำตกมาแหงม ๆ เลย
ฝาหน้าฝาหลังก็พะงาบ ๆ ละนั่น
ยังไงเราจะได้รับผลจากการกระทำของเรา

ทำดี มันก็ต้องได้ดีอยู่แล้ว

สวรรค์ไม่กลั่นแกล้ง

ไม่รู้แหละ อย่ามีอะไรพลิกล็อกก็ละกัน หะ ๆๆ

เรื่องราวของ น้องไอสี่ น้องอีเบย์ น้องเพพาล น้องกสิกร น้องพิมมี่ น้องอีได(คนขายจากแคนาดา) ก็คงจะจบลงด้วยประการละฉะนี้

เราจะบอกว่าคนขาย ไม่ยอมคุย ไม่ยอมดีลกับเราก่อนตั้งแต่ตอนแรก เราบอกไปแล้วว่าของไม่เหมือนคำอธิบาย ก็คุยในอีเบย์แมสเซสแหละ แต่คนขายมันทริกกี้

เราเลยเปิดเคส + เอสคาเลททูเคลม ที่เพพาลไป คนขายไม่ตอบ 10 วัน

เพพาลตัดสิน เราได้เงินคืน

เงินเข้าเพพาล

คนขายเมลล์มาบอกว่าขอของคืน

หอยหลอด!! เราไม่คืน

นี่คือการสั่งสอน i teach you lesson

สรุป เรา..
- ได้เงินคืน ได้น้องไอสภาพกะหลั่วนิดหน่อย ซ่อมหมดไป 2 พัน และตอนนี้ไวไฟรับสัญญาณได้อ่อนมาก ปิดเสียงไม่ได้ ปุ่มข้างในหัก เราทำหักเอง หะ ๆ ดีนะที่มันยังสั่นได้ แต่มันโทรเข้าออก ทำได้ทุกอย่างอะนะ ก็ใช้ไปก่อง
- ได้ประสบการณ์ เคลมเพพาล ติดต่อธนาคาร บลา ๆๆๆ
- ได้สั่งสอนคนขาย ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ

สิ่งที่เราเสียคือ
- เวลา
- สุขภาพจิต
- สุขภาพกาย เราแกะไอโฟนเอง เปลี่ยนจอ เปลี่ยนปุ่มโฮม เปลี่ยนที่ชาร์ตตรงตูด ฝาหลัง บลา ๆๆ ทำให้รู้ว่า มันเมื่อยคอ และน็อตไอโฟนตัวเล็กมากกกกก และ เราใส่น็อตไม่ครบด้วย กร๊ากกก
แต่มันก็ยังใช้การได้นะ

คนขาย เสียตังค์ + เสียไอโฟนมาให้เรา

อ้อ แต่มันทำให้เรารู้ว่า สิ่งที่แพงของน้องไอคือตัวเมนบอร์ด(main board/logic board)
ส่วนอื่น ๆ อันละไม่กี่บาท ของ OEM นะ 55

Thursday, September 15, 2011

ฝากให้เธอช่วยดูแล - KBANK

เรื่องมันมีอยู่ว่า

ซื้อของผ่านเน็ตไป มีปัญหา คนขายคืนเงินให้

เช็คที่ paypal แล้ว เงินเข้าแล้ว successful แล้ว

รอ ร๊อ รอ เงินไม่เข้าแบงค์

เรื่องมันยาวจริง ๆ ขี้เกียจเล่าเนี่ย

เราก็ส่งเอกสารไปให้แบงค์ แฟกซ์นั่นนี่นู่น โทรหาคอลเซนเตอร์ 028888888<-เบอร์ดีนะ จำง่ายดี

ขอบ่นนิด ก่อนจะถึงตัวคอลเซนเตอร์ มันช่างยากเย็น กดนั่นนี่นู่น

ระบบคอลเซนเตอร์มันเป็นอย่างงี้กันหมดเลยเหรอเนี่ย

ต้องทำใจเย็น ๆ แล้วฟัง แล้วกดตาม ถึงจะถึงคอลเซนเตอร์ เตรียมสิ่งที่คอลเซนเตอร์จะถาม เลขบัญชี หรือทำรายการวันไหน อะไรงี้

แต่คอลเซนเตอร์ก็พูดดีนะ

ก็ลองดู ฝากให้เธอช่วยดูแล

เวลาผ่านไป 1 เดือน เงินเข้ามารายการหนึ่ง จริง ๆ มันต้องเข้า 2 รายการ เพราะทำเรื่องไว้ 2

รออีก 2 อาทิตย์ เงินยังไม่เข้า

ก็เลยทำใจ โทรไปคอลเซนเตอร์อีก

ขอกระแน๊ะกระแหนนิด ตอนตัดเงินละตัดภายใน 3 วัน พอได้เงินคืน กว่าเงินจะเข้า รอเป็น 3 เดือน

ที่โทรไปล่าสุด บอกว่า ได้รับเอกสารแล้วค่ะ จะตรวจสอบให้ค่ะ

ก็รอกันต่อไป เห่อ เห่อ เห่อ

ทำใจไป ทำมาหลาย transaction จะมีปัญหาซัก transaction จะเป็นไร ....พูดปลอบใจตัวเอง

ชีวิตมันก็ต้องต่อสู้กันบ้าง

Sunday, September 11, 2011

มีเพื่อนเลวดีกว่าไม่มีเพื่อนคบ - bad friend is good

อะ โปรดฟังอีกครั้ง "มีเพื่อนเลวดีกว่าไม่มีเพื่อนคบ"

เราว่าจริงนะ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคมไง

ก็คนเลว ๆ ยังมีเพื่อนเลย เพื่อนที่เป็นโจรเหมือนกัน เพื่อนทำธุรกิจยาเสพติดด้วยกัน <-- ธุรกิจใหญ่โต

เพื่อนแก๊งส์มาเฟีย อะไรทำนองนั้น

เพราะฉะนั้น การที่คน 1 คน จะไม่เป็นที่รู้จักเลยนั้น เป็นไปไม่ได้ อย่างน้อยพ่อแม่หรือคนที่เคยเลี้ยงดูมาต้องรู้จักบ้างล่ะน่า

เออ สรุปว่ามีเพื่อนเลวดีกว่าไม่มีเพื่อนคบ

เพราะยังไงคนเราก็ต้องการคุย หรือมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นนั่นเอง

ถ้าห้องทั้งห้องมีเราคนเดียว

ถ้าบ้านทั้งบ้านมีเราคนเดียว

ถ้าโรงเรียนทั้งโรงเรียนมีเราคนเดียว

ถ้าที่ทำงานทั้งที่ทำงานมีเราคนเดียว

ถ้าทั้งอำเภอมีเราคนเดียว

ถ้าทั้งจังหวัดมีเราคนเดียว

ถ้าทั้งภาคมีเราคนเดียว

ถ้าทั้งประเทศมีเราคนเดียว

ถ้าทั้งโลกมีเราคนเดียว

แค่ทั้งโรงเรียน/ที่ทำงาน มีเราคนเดียวก็หนาวขรี้แล้วหละ เราว่า

สรุป ออกไปหาเพื่อนเลว ๆ กันเถอะ

แว้กกก!!

เบื่อที่ต้องบ่นใน FB

ที่จริงก็ไม่อยากบ่นอะนะ

ไม่อยากให้ใครมาเห็นคำบ่น คำเพ้ออะไรของเราใน FB

แต่เราต้องการที่ระบายอะ เราต้องการใครซักคน มารับฟัง

มาช่วยเราแก้ปัญหาชีวิตหน่อย

หลายคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

คือ ..เรามีปัญหาจริง ๆ และ สำหรับเราตอนนี้ มันใหญ่มาก และเราก็ไม่รู้จะทำยังไง

เรา อยากจะออกไปจากสภาพนี้

แต่ เราก็ไม่รู้ว่า ถ้าออกไปแล้วจะไปไหนต่อ จะเอายังไงกับชีวิต

การที่คนเราต้องอยู่ไปวัน ๆ นั้น น่าเบื่อ ตายซะยังจะดีกว่า

ปัญหาทางใจก็มีอยู่

ปัญหาทางกายก็มี นั่งนาน นั่งหน้าคอมเนี่ย เมื่อยไปหมดเลย

เมื่อก่อนไม่เข้าใจว่าปวดหลัง ปวดยังไง อะไรยังไง ตอนนี้เก็ทมาก

ปวดหลัง ปวดคอ ปวดเข่า

เราก็อยากจะเล่นกีฬา แต่เชี่ยแม่ง จะไปว่ายน้ำสระก็เจ๊ง

ไม่อยากวิ่ง วิ่งมันน่าเบื่อ วิ่งไปให้เหนื่อย ไร้ซึ่งความสนุก เฮ้อ บ่น จะวิ่งหาหอกอะไรวะเนี่ย

มันแย่มาก สถานการณ์

น่ะ ไม่บ่นใน FB ก็มาบ่นในบล็อก

ทำไมทุกคนดูยุ่งกับชีวิตของตัวเอง ไม่มีใครใส่ใจเราจริง ๆ เลย เรารู้สึกแบบนี้

เราขอให้เพื่อนเราคนหนึ่งช่วยทำ thesis แต่เค้าก็เหมือนไม่ค่อยจะแอ็คทีฟกับเราเท่าไหร่

เราถามว่าจะว่างไปหาอ.กับเราเมื่อไหร่ บอกเราว่าศุกร์หน้า(อีก 2 อาทิตย์)

มันนานไปสำหรับเรา คือถ้าชีวิตไม่ว่างขนาดนั้นก็ไม่ต้องช่วยก็ได้

แต่เราก็ถามแล้วนะ ว่าถ้าไม่อยากช่วยก็บอก เราก็ไม่ว่าอะไรหรอก เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีใครช่วยอยู่แล้ว มันจะไม่มีต่อไปก็ไม่เป็นไรหรอก

มันทำให้เราเห็นว่า ไม่มีใครสนใจเรา

วิธีแก้ปัญหาของเรา

อ่านหนังสือความสุขในชีวิตทั้งหลาย ก็ช่วยได้แค่ตอนอ่าน กี่เล่มต่อกี่เล่มก็เหมือนกัน

ปัญหาอยู่ที่ไหน

ปัญหาอยู่ที่ thesis เราไม่มีอารมณ์จะทำ

เราเคยนั่งคิดกับตัวเองแล้วนะ ก็ทำ ๆ ไปสิ

เราก็อ่านเปเปอร์ เปิด ms word เปิด ms powerpoint เปิดโปรแกรม R

อ่านเปเปอร์ก็ไม่อินอะ ไม่เข้าใจ สมมุติมีปัญหา เค้าก็จะแปลงปัญหาให้อยู่ในรูปสมการคณิตศาสตร์ใช่มะ ใส่นั่นนี่นู่น นอมอลไลซ์ บวกerror ไรมากมาย เรา....ไม่อินเลย

ไม่รู้สึกว่าท้าทาย อยากจะทำความเข้าใจเหลือเกิ๊นนนน... ไม่มี

งั้นก็ทำแบบโง่ ๆ ทำตามเค้า เราก็ทำแล้ว ก็รันโปรแกรม รันแล้ว ได้ผลแล้ว แล้วไงวะ ก็แค่เอาดาตาร์เซ็ทไปรันบนโปรแกรมสำเร็จรูปตัวหนึ่ง ได้ผลออกมา จบข่าว โปรแกรมมันคิดยังไงให้ผลมันออกมาเป็นแบบนั้น ไม่รู้ ไม่อินถึงอัลกอริทึม...

แล้วก็มีการหาอ่านนั่นนี่นู่นทำตามเค้า ทำก็ติดอีก ก็เบื่อ พิมพ์คำสั่งก็เหมือนกัน แต่ขึ้น error object not found อะไรกัน

ไม่ไหวละ

คนรอบข้าง(ที่ยุ่งกะชีวิตตัวเอง) ก็ไม่มีใครสนใจจริง ๆ ปัญหามันมีอยู่นั่นน่ะ

แก้อ้อม ๆ ก็แล้ว แก้ตรง ๆ ก็แล้ว...

แก้ตรง ๆ ไม่สามารถจริง ๆ พลังไม่พอ

แก้อ้อม ๆ ก็อ่านหนังสือเยียวยาจิตใจตัวเองไป เล่นดนตรี เล่น ๆ ไปก็ชักไม่หนุกอีก...

ไปแหลกเหล้ากับเพื่อน.... ตื่นมาก็มาเจอโลกความจริงอีก งี้ก็ต้องแหลกทุกวัน

เออ ตลกดี จะบอกว่า เมาเหล้าแล้วทำให้พูดภาษาอังกฤษได้ง่ายขึ้น บอกเพื่อน i gotta pee

จำได้ว่าพูดว่า i have to take a test right now

แต่เราก็มีสมองพอ ก็รู้ว่าแหลกเหล้าก็ไม่ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นมาหรอก ก็นาน ๆ ไปย้อมใจทีนึง

แหมแล้วก็ สภาพอากาศ ไม่อยากพูดถึงก็ต้องพูดถึง จะฝนตกไปไหน มึนอึมครึม ทำให้จิตใจเราอึมครึมตามไปด้วย มันก็เกี่ยวกันบ้างแหละน่า

เมื่อไหร่จะได้เลิกบ่นซะที

ไม่รู้จะเอาไงกับตัวเอง

วันนี้ ตื่นมา ชักไม่อยากตื่น แถ...หลับไปถึง 11 โมง

ตื่นมา คิดก่อนไปไหน ไปร้านกาแฟ เอาหนังสือหนูหิ่นอินเตอร์ไปอ่าน

เอากล้องไปด้วย ไม่รู้ว่าแบกไปทำไม ไม่ได้ใช้เลย

ไม่เอาคอมไป เล่นไอโฟน อ่านพันทิปห้องไกลบ้าน อยากไปไกล ๆ ไปใช้แรงงานก็ได้ สมองมันไม่มีอะไรที่อยากจะทำละไม่มีพลัง ไม่มีความกล้า

ไอโฟนก็ดีนะ เราว่าก็ทำได้เหมือนคอมเลยนะ ตอบเมลล์ เช็คเมลล์ เช็คนั่นนี่นู่น แต่จอเล็กไป ดูยูทูป อัพเดท FB แล้วยังโทรศัพท์ได้ด้วย แล้วก็ไม่ต้องกลัวติดไวรัสด้วย(มันมีหรือไม่มีไม่รู้)

เฮ้อ เบื่อละ

ตอนนี้ก็ฝนตกอีกละ

นั่งหน้าคอมก็เมื่อยอีกละ

Thursday, September 8, 2011

อยากไปให้พ้นจากสภาพนี้ - out

ณ ตอนนี้ จิตใจหดหู่มาก

ไร้ค่า ไม่รู้จะทำอะไรต่อ เบื่อชีวิต เบื่อที่ต้องอยู่อย่างนี้

มันไม่สนุกเลย มีตังค์ มีแขน มีขา แล้วไง

ไม่มีเพื่อน ดูหนังก็ไม่สนุก

ทำอะไรก็ไม่อยากทำ

กีตาร์ก็ไม่อยากเล่น ไม่อยากจะพยายามอะไรเลยในชีวิต

ไร้จุดหมายเสียจริง ๆ ชีวิต

ทำไมทุกคนดูยุ่งกับชีวิตของตัวเองเหลือเกินวะ

ทำไมทุกคนดูชีวิตมีความสุขจังเลยวะ

รู้สึกเหมือนแบบว่า ทำไม ทำไมต้องเป็นเรา ที่ไม่มีความสุขอะ

ตังค์มี เอาไปซื้ออะไรอะ ซื้อมาแล้วยังไงอะ

ซื้อของกิน กินแล้ว อิ่มแล้ว ก็ไม่อยากกินอีก

ของอย่างอื่น ซื้อมาแล้วยังไงอะ คอม กล้อง มือถือ รถ บ้าน ไรอีกอะ ซื้อมาแล้ว ของมากองตรงหน้าแล้ว แล้วยังไงอะ มันก็แค่นั้น

เบื่อชีวิตจริง ๆ

ไม่อยากจะคิดฆ่าตัวตายนะ ทำอะไรก็ได้ ยกเว้นตายอะ

ไม่อยากคิดฆ่าตัวตาย ถ้าคิดบ่อย ๆ เด๋วอารมณ์ชั่ววูบ เกิดตายขึ้นมา มันจะสยองคนอื่น - -"

ไม่อยากจะเรียกร้องความสนใจ เด๋วคนอื่นหาว่าเรียกร้องความสนใจอีก ...เอ๊า!

ทำไงกะชีวิตดีอะ มีอยู่ 1 ชีวิตเนี่ย มีแขนมีขา มีสมอง แต่ชีวิตนี้มันรู้สึกไร้ค่าอยู่เนี่ย

ทำยังไงถึงจะสนุกกับชีวิตได้อะ

ไม่อยากตื่นเลย ไปซื้อยานอนหลับมากินดีมั้ย ไม่ดี ๆ กลัวตาย ฮ่วย!

หิวข้าว แต่ก็ขี้เกียจออกไปกิน กินแล้วไง กินแล้วก็อิ่ม อิ่มแล้วไง

คือว่ามันเวิ่นอะ เวิ่น เข้าใจมั้ย ไม่รู้จะทำอะไรต่อ

ทำอะไรต่อ ทำอะไรต่อ

ดูหนังก็ขี้เกียจ มันไม่อยากทำ

เล่นกีตาร์ก็ไม่อยาก มันยาก จะไปพยายามทำไม เล่นให้ใครฟัง เล่นเอง ฟังเอง

ไปนั่งร้านกาแฟ กินกาแฟ แล้วไง กินกาแฟ ก็คือกินกาแฟ เออ งงมั้ย นั่นแหละ กินแล้วไงอะ

ทำยังไงชีวิตถึงจะมีความสุขอะ

เราชอบอะไร

ไม่อยากทำอะไรคนเดียวอะ

เราช่วยคนอื่นได้นะ แต่ทำไมคนอื่นช่วยเราไม่ได้อะ

รึมันเป็นกรรม รึชาติก่อนไปเปิดประตูให้พม่า .... มั่วจริง เฮ้อ!

มันคงเป็นอะไรที่เรียกว่า โรคซึมเศร้าว่ะ

ก็รู้ว่าเป็นโรคซึมเศร้าแล้วไงต่อวะ

เบื่อ

แล้วไง แล้วไง แล้วไง

Monday, September 5, 2011

ไม่สบาย - i'm sick

น้ำมูกใส ๆ ไหลย้อยจากฮูดัง...

ต้องคอยเอาทิชชู่วซับตลอด

รุม ๆ

ฝนก็ตก บรรยากาศก็อึมครึม

และยังต้องดูแลตัวเองอีก T^T

ง้าาาาา .... แย่จริง ช่วงหนึ่งของชีวิต

เม็ดเลือดขาว ช่วยกันจับไวรัสนะ จะได้หายเร็ว ๆ

ตัวคนเดียว ไม่รู้จะอ้อนใคร หง่าาาาาา

[วิชาการ]ปล.คนเราไม่สบายเพราะไวรัส ไม่ใช่เพราะฝนตกนะ

Friday, September 2, 2011

สุดท้าย finally

สุดท้ายก็ไม่มีใครช่วยเราจริง ๆ ซักคน Finally i have to be alone. Everyone has their own to take care of. Nobody wants to really help others. No one support me. I walk by myself. Im not important to other. No one just me. ทำไมบอกว่าจะช่วยแต่ก็ไม่ช่วย ก็บอกเราตั้งแต่แรกไปเลยสิว่าไม่ช่วย ถ้าเราทำเองได้ก็ไม่ขอให้ช่วยหรอก เบื่อทำไมจะต้องมาดิ้นรน ทำไมจะต้องมารู้สึกอึดอัดอยู่คนเดียว อยากร้องไห้ว่ะ ไม่มีคนให้ความสำคัญ เบื่อต่อสู้ หมดพลัง HP หมด ขอเทอโบจ๊วดด้วย โว้ยยยย!!!

Stock Images

My latest images for sale at Shutterstock:

My most popular images for sale at Shutterstock: