Everything happens for a reason ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีเหตุผลของมันเสมอ
Well เริ่มยังไงดีนะ
ทำงาน เบื่อ เบื่อความคิดลบ ๆ ของเจ้านาย
เบื่อคำพูดกระแทกแดกดัน
เค้าบอกว่า ถ้าเราเจอคนแบบไหน แสดงว่าส่วนหนึ่งของเราเป็นแบบนั้นด้วย คนที่เหมือนกันก็จะดึงดูดเข้าหากัน
นั่นสินะ ไม่อยากจะยอมรับว่าตัวเรามีบางส่วนที่เหมือนเค้า
พอบอกลาออกเค้าก็โอเค
ต่อมาเพื่อนเรามาชวนทำงาน ที่มันเหมือนงานที่เดิม ซึ่งลูกค้าเรากับเค้ามันก็จะทับกัน
ต่อมาเราได้บอกว่าเราจะไปทำอะไรให้เจ้านายเก่าเรารู้ เค้าก็ไม่พอใจอย่างมาก เพราะเค้ากลัวเราเอาความลับเค้าไปปล่อย(อะไรคือความลับบ้างก็ไม่รู้นะ) และน่าจะกลัวเราแย่งลูกค้าเค้า
เค้ายกสัญญาที่เซนต์กันแบบกาก ๆ ว่าจะเอามาฟ้องเรา
เราจบกันด้วยเค้าบอกให้เราไปให้พ้น ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก
ดราม่าได้ขนาดนั้น
เราก็ไม่รู้ว่าหุ้นส่วนในงานใหม่เราจะเวิร์คป่าว เรามองว่ามันเป็นโอกาสได้ทำสิ่งใหม่ ก็เลยทำ
แต่เราก็เหนื่อยล้าจากงานเก่า อยากพักผ่อน
อยากไปเที่ยว พ่อเราไม่เห็นด้วยอีก
เหนื่อยอะ
เหนื่อย ทำไงดี
เส้นทางไม่เคลียร์เลย เมื่อต้องมาเดินกับคนหลาย ๆ คน
เราก็จะปล่อยให้จังหวะมันเป็นไปนะ ทำในสิ่งที่เราทำได้
บางทีก็อยากจะควบคุม แต่การควบคุมก็ทำให้เราก็เหนื่อยอีก
ช่วงนี้พยายามวิ่งตอนเย็น
พยายามตื่นเช้า
เบื่อความเมื่อย
เบื่อความเหงา
เบื่อความเบื่อ
ทำยังไงกับชีวิตดีเนี่ย สับสนอยู่นั่นน่ะ
ขอบคุณที่เราจะผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยดี
ขอบคุณที่ไม่เหงา
