เมื่อวาน รู้สึกแย่อย่างมากตอนเช้า
ไปร้านกาแฟ อ่านหนังสือ อ่านไม่ได้ ไม่มีสมาธิ เปิดเพลงใส่หูฟังก็ไม่เวิร์ค เสียงดังเกิน ฮานิ
ออกร้านกาแฟมา เที่ยงกว่า จะหาข้าวกิน
ก็เลยไปร้านแถวที่มันไม่มีสัญญาณมือถือ
ตอนติดไฟแดงเห็นมอไซค์มีหนังสืออักษรไขว้เสียบอยู่
ก่อนไปก็แวะเซเว่น กะว่าซื้ออักษรไขว้ไปเล่นด้วย อักษรไขว้ทำให้นึกถึงตอนเด็ก ๆ
ไม่มีอักษรไขว้ มีแต่การ์ตูนมหาสนุกที่พอจะมีอักษรไขว้
ไปเจอหนังสือ what's wrong is love? ซักอย่าง ก็เลยซื้อมา
ไปร้านกาแฟ waterfall cafe ไม่มีสัญญาณมือถือ เยี่ยมจริง ปลีกวิเวก
ไปปูเสื่อที่น้ำไหลจากน้ำตก
มีหมาเป็นเพื่อน
อ่านหนังสือความรัก ก็ได้มุมมองใหม่ ๆ สองสามมุม
รู้สึกดีขึ้นหน่อย
เดินไปรอบ ๆ ไปนั่งที่อื่น ก็มีกลุ่มคนมานั่งตรงที่นั่งเรา ทั้ง ๆ ที่ของเราวางอยู่
เราเก็บของกลับเลย กะว่าจะอยู่อ่านหนังสือให้จบ
ขับรถเข้ามาในเมือง
เจ้านายโทรมาให้ไปทำงานพรุ่งนี้
พ่อโทรมา บอกว่าจะมาถึงเชียงใหม่ห้าโมง
ลืมไปเลยว่าต้องไปส่งพ่อขึ้นรถไปกรุงเทพ
ไปกินข้าวเย็นกับพ่อและน้อง
ส่งน้องถอยมือถือใหม่
ไปส่งพ่อขึ้นรถตอนสองทุ่ม
กลับมา
วันนี้ที่อ่านหนังสือเค้าบอกว่า โดนบอกเลิกยังดีกว่าคบกับแต่อีกฝ่ายไม่ได้รักแล้ว
จริงด้วยสินะ ต้องขอบคุณเค้าที่บอกความจริง ถึงมันจะเจ็บปวดก็ตาม
ก่อนอาบน้ำก็ออกกำลังกายนิดหน่อย
แล้ว someone ก็แมสเสจมา คุยกันนิดหน่อย
เราก็รู้สึกดีขึ้นกับตัวเองหน่อยนึงละ
รู้นะ ว่าต้องรักตัวเองก่อน
จะพยายามรักตัวเอง
พอความคิดเปลี่ยน สถานการณ์ก็เหมือนจะดีขึ้นนะ
ต้องมีชีวิตอยู่จนถึงวันที่ย้อนกลับมามองวันนี้ว่า เราผ่านมันมาได้ยังไงกันนะ