ถ้าเราคิดถึงมันได้ เราก็ทำมันได้
เอาว่ะ เอาจริง มาจริง จะไปนิวยอร์คละนะ
วันนี้ตื่นมาด้วยความฝันแปลก ๆ รู้สึกเนือย ๆ เหมือนจะไม่สนุกทั้งวัน
ตื่นมาอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เอาผ้าไปใส่เครื่อง
ออกไปกินกาแฟสตาบัคส์แถวบ้าน สั่งกาแฟโคลบรูวไอริชครีมวิทคอฟฟี่เจลลี่ และครัวซองเนยมากิน กะว่าจะอ่านหนังสือเดอะสตอรี่เทลเลอร์ซีเคร็ท ก็ไม่อ่าน ไม่มีใจอยากอ่าน
มีกล้องอยู่ในกระเป๋า มีความคิดขึ้นมาว่า เราไม่ได้อยากล้วงกล้องออกมาถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอแบบจริงจัง มันไม่ใช่สไตล์ หรือจะมาตั้งกล้องทำ vlog อยู่ตามร้านกาแฟ อันนี้ก็ไม่ใช่แนว อยากกินกาแฟ กินขนมอยู่เงียบ ๆ ไม่เอิกเกริก ชื่นชมบรรยากาศไป อย่างนี้มากกว่า วันนี้ก็อยู่ร้านกาแฟไถมือถือไป
สิบโมงกว่าไปเดินซื้อของ สิ่งที่ต้องซื้อคือ กระดาษทิชชู ถุงซิปล็อก กระดาษกรองกาแฟ
กลับบ้านมาตากผ้า
กินไวไวหอยลายผัดฉ่าใส่ไข่ใส่หมูใส่ปลาหมึกแห้งเป็นอาหารกลางวัน
บ่ายเล่น Rov เกือบทั้งบ่าย
นั่งสมาธิ แล้วก็ง่วง
นอนตอนสี่โมงแบบกึ่ง ๆ ว่าจะหลับแต่ก็ไม่หลับเท่าไหร่
ตื่นมาเล่นเกมและนั่งลิสต์ว่าจะจัดของอะไรไปนิวยอร์คบ้าง เขียนส่ิงที่คิดลงกระดาษ
กินกัมมี่แบร์วอดก้าที่ทำไว้ มันต้องแช่เย็นจริง ๆ ด้วย มันถึงจะยังเป็นตัว ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับยี่ห้อวอดก้าด้วยหรือเปล่า
ตอนเย็นเริ่มทำขนม อยู่ ๆ จะทำก็ทำ ต้องใช้ครีมชีสให้หมดเพราะว่าจะไปนิวยอร์ค 2 เดือน คือทำชีสทาร์ต วันนี้เกิดอาการคิดถึงแก้มด้วย
ลืมซื้อโยเกิร์ต ขึ่มอไซค์ไปซื้อโยเกิร์ตเซเว่นแถวบ้าน ระหว่างขี่มอไซค์ก็คิดว่า รู้สึกเหงา คิดถึงว่าตอนปลายปีที่แล้วยังทำชีสทาร์ตกับแก้ม และตอนนี้แก้มตายแล้วเมื่อกลางปี ชีวิตคนเราเนอะ เกิดมาคนเดียว ตายไปคนเดียว รู้สึกเหงา ก็ให้รู้ว่ารู้สึกเหงา รู้มันไปอย่างนั้น
ทำขนมไป
ทำขนมถ่ายรูปลงเฟสบุค พอมีคนมาไลค์ ใจมันชุ่มชื่นขึ้นมา พอมีเพื่อนมาเม้น ใจมันก็ดี๊ด๊าขึ้นมาอีก รู้สึกหายเหงาขึ้นมา โซเชี่ยลนี่มันยังไงนะ บอกไม่ถูก เราควรเล่นหรือไม่ควรเล่น บางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกดีบางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกแย่ วันนี้ทำขนมยังไม่เสร็จ กะว่าจะอบพรุ่งนี้และทำต่อให้เสร็จ
ไปนิวยอร์คก็ไม่รู้จะทำอะไร รู้สึกกลัว กลัวเหงา กลัวเบื่อ ไปตั้ง 2 เดือน จะได้อะไรหรือไม่ได้อะไรก็ไม่รู้
กะว่าไปดูเทพีเสรีภาพ ไปกิน ไปเดินดูเมือง แค่นี้แหละ ไปใช้เงิน
ทางธรรมก็ไปสะสมสัญญา สิ่งที่เห็นก็คือรูปเท่านั้นเอง
ช่วงนี้ก็อ่านก็ฟังอะไรไปเรื่อยเปื่อยเยอะ ถ้าเราศึกษาทางธรรม เราต้องไม่ซึม ต้องไม่เฉื่อย ไม่เนือย ถ้าซึม ๆ ปลง ๆ เกิดมาแล้วก็ตาย ปลง ๆ ไป นี่ผิดทางแล้ว เราก็เอะใจว่า เราอาจจะมาผิดทางอยู่ก็เป็นได้ รึป่าวนะ ทุกวันนี้ รักษาศึลข้อ 1-4 ได้ ข้อ 5 ได้บ้างไม่ได้บ้าง นั่งมาธิเกือบทุกวัน พยายามมีสติตลอดเวลาทั้งวัน รู้สึกได้ว่าชีวิตอารมณ์ไม่สวิงมาก ตอนเวลาขับรถ ชิวมากขึ้น ใครอยากแซงเชิญ
มีงานที่ดี ไม่ต้องทำงานกับคนอื่น ไม่มีความกดดันใด ๆ อยากพักก็ได้ อยากทำก็ได้
หรือว่าเหงา จะมีแฟนมั้ยชาตินี้ ไม่รู้อะ นี่คือสิ่งที่ไม่รู้ได้ด้วยตัวเอง
ฟังคลิปโจนจันไดพูดในเท็ดทอล์อก ทำไมชีวิตต้องยาก ถ้าเรามีเวลากับตัวเองเยอะ เราจะหาได้ว่าเราอยากทำอะไร ตอนนี้สิ่งที่เราทำที่เรียกกว่างาน ก็ทำไปแบบงั้น ๆ ไม่ได้ชอบมาก แพชชั่นคืออะไร อ่อ คือเสาวรส เอี๊ยดดด เดี๋ยว มีกีตาร์อยู่ อยากเล่นกีตาร์เก่ง ๆ แต่ก็ไม่หยิบมันขึ้นมา งงตัวเองมาก งงมากแม่ แล้วก็เล่นเกม รู้ว่าไร้สาระมาก คือเกม มันก็วน ๆ อยู่แบบนี้ มันละยากมากเลย มันเป็นราคะ
จำได้ในคลิปตอนนึงหลวงพ่อปราโมทย์บอกว่า
โทสะ มีโทษมาก ละง่าย
ราคะ มีโทษน้อย ละยาก
โมหะ มีโทษมาก ละยาก
ฟังคลิปน้องจอยลูกบัณฑิตร้องเพลง let it be แล้วน้ำตาซึมเลยวันนี้
สงสัยวันนี้จะเซนส์ซิทีฟ