นั่นไง โพสต์ที่แล้วเป็นโพสต์ที่ Publish ไป เป็นโพสต์ที่ 400
ก็อย่างว่า คนชอบเขียนบล็อก ก็เขียนบล็อก ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง
ไม่ต้องบิ๊วความพยายาม ไม่ต้องกำหนดตัวเองว่าจะเขียนให้ได้เท่านั้น เท่านี้
มันมีแรงบันดานใจขึ้นมาเอง ก็แบบอยากเขียน อยากบอก อยากเล่า
ก็เป็นช่วง ๆ ไป แต่ก็มีตลอด
เขียนสิ่งที่อยากเขียน (ก็เออสิวะคะ)
ไม่จ้างก็เขียน บล็อกเนี่ย
มันเป็นความสุขขั้นที่ 5 (รึป่าว) ของมาสโลว ชิมิ
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!