ข้อสังเกตบล็อกนี้

สังเกตนะ ถ้าเดือนไหนผมโพสต์เยอะ ๆ แปลว่าเดือนนั้นผมเครียดมาก
ผมมีปัญหา ผมอยากระบาย
การที่ได้เอาความคิดมากระแทกใส่แป้นพิมพ์เนี่ย
มันทำให้ผมผ่อนคลายลงมาก
เหมือนกับได้พูด Fuck shit fuck shit fuck shit hell damn+ แอนด์โซออน

เอาความคิดมากระแทกใส่แป้นพิมพ์
คิดได้ไงเนี่ย
เจ๋ง

ช่วงที่ได้โพสต์ ช่วงนั้น in love
แต่ช่วงนี้ out of love
เซ็ง
เหงา
เลิกกับพี่ ได้ดีทุกคน

บล็อกนี้คือผม คือตัวตนของผม คือความคิดของผม

เออ ผมมีความคิดมาอย่างนึง
ถ้าผมตายไป ใครจะรู้พาสเวิร์ดบล็อกนี้ หรืออีเมลล์ หรือแอคเคาท์อะไรต่อมิอะไรของผม
แล้วของพวกนั้นมันจะเป็นยังไง
ผมควรทำไงดีเนี่ย
ว่าง ๆ นี่ร่างพินัยกรรมดีมั้ยเนี่ย
พ่อแม่จะรู้มันว่าผมเขียนบล็อกอยู่
ใครจะมาอ่านบล็อกนี้บ้าง ถ้าผมตายไปแล้วบล็อกนี้จะเป็นยังไง

เอาเข้าจริง ๆ ของในคอมพวกนี้มันก็คือ 010101011100110000111101010
มันคือบิต
เฮ้อ ตายไปก็เอาไปไม่ได้
มนุษย์เราช่างตัวเล็กนัก
เราเล็กเหลือเกิน ในโลกนี้ ในระบบสุริยะ ในกาแล็กซี่ ในจักรวาล

ผมทนอยู่ไม่ได้ ถ้าจะอยู่อย่างไม่มีความสุข
ผมจะหาความสุข
ผมไม่เดินตามกระแส ผมจะมีทางของตัวเอง
หลายคนใช้ชีวิตแบบครึ่งเป็นครึ่งตาย
อยู่ไปไม่มีความสุข จะอยู่ทำไม