มันสมควรจะเป็นอะไรดีคะทั่นผู้ชม
ครู vs ลูกศิษย์
เรือจ้าง vs ลูกค้า
พนักงาน vs ลูกค้า
คุณ ๆ ว่าเราเป็นลูกค้าของมหาวิทยาลัยมั้ย? เราจ่ายเงินมาเรียนนะเนี่ย ควรจะได้รับการบริการทีดีมั้ย?
ถ้าเป็นระบบทุนนิยมก็คงจะมองว่ามหาวิทยาลัยเป็นองค์กร องค์กรหนึ่ง มีพนักงานซึ่งก็คืออาจารย์ ประกอบการก็คือขายความรู้และใบปริญญาให้ลูกค้าอย่างเรา สิ่งที่ขับเคลื่อนระบบนี้ก็คือเงิน
ถ้าเป็นระบบอุปถัมภ์ก็มองว่า อ.คือผู้มีพระคุณอันใหญ่หลวงที่ช่วยประสิทประสาทวิชาความรู้ให้เรา สิ่งที่ขับเคลื่อนระบบนี้ก็คือหัวใจ ซึ่งก็คือความรู้สึกซาบซึ้งบุญคุณต่าง ๆ
ระบบอุปถัมภ์ก็ดีนะ แต่เราไม่ชอบ
ตั้งแต่เรียนมาเนี่ย ไม่เคยสนิทกับอ.คนไหนซักคน
ตอนประถม
ครูผู้หญิง แก่ ๆ ครูนี้โคตรดุ ดุเหี้ย ๆ ดุไม่มีสาเหตุ ดุอยู่แล้ว จะดุอะไรกันนักหนา แม่บอกว่า สมัยที่แม่เรียนครูก็ดุอย่างนี้ เลยโดนกระสุนปริศนา ครูตาย คนในโรงเรียนก็ร้องไห้เสียใจกัน แต่แม่กลับไม่มีความรู้สึกสงสารหรือเสียใจอะไรเลย เพราะว่าไม่เคยมีความรู้สึกดี ๆ ให้ครูคนนี้เลย โอ่ววว...เป็นมาตั้งแต่รุ่นแม่ แต่พอแม่มาเรียนพยาบาล อ.พยาบาลก็เป็นคนที่เข้าใจจิตใจของมนุษย์ดี ไม่ดุ คือเค้าจะรู้เรื่องจิตเวชอะไรอย่างนี้น่ะ แล้วก็จะใจดี ทำให้ นศ. ก็รักอาจารย์น่ะ
ตอนมัธยม ก็ โซ ๆ งั้น ๆ จำชื่อ อ.ไม่ค่อยจะได้ละ ไม่สนิทอะ
ตอนหมาวิทยาลัย(ป.ตรี)
ก็เรียน ๆ ไป๊ ไม่มีเรียนก็กลับหอมานอน อ.ที่ปรึกษาเป็นแค่คนเอารหัสผ่านลงทะเบียนมาให้ กับเซ็นตังค์เบิกเงินทุน เราว่าอ.ที่ภาคเราก็สอนดีนะ อาจเป็นเพราะว่าเป็นภาควิชาที่เปิดมานานแล้ว สาขานี้ก็มีมานาน แหล่งความรู้+หนังสือเยอะ สิ่งต่าง ๆ ที่อ.สอนก็เหมือน ๆ เดิม อ.เรียนจบนอก อ.เคยเป็นนศ. ไปเรียนต่อก็กลับมาสอนอีก สมัยนี้ต้องใช้คำว่า เป๊ะ!
เรียนจบมาได้
เฮ้อ...เรานี่ก็บ่นอยู่ได้ นี่ต้องรู้จักคิดบวกซะมั่งนะเนี่ย พอก่อน ๆ
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!