ไม่ค่อยได้เขียน เพราะไม่มีอะไรจะบ่น
เริ่มแรก การเขียนบล็อก คือได้ระบายอะไรออกไปบ้าง แต่ตอนนี้ เราก็พัฒนาจิตใจให้สูงขึ้นเรื่อย ๆ เรื่องบ่นก็ไม่ได้อยากบ่นแบบเมื่อก่อน ความคิดเราดีขึ้น คือถึงจะมีเรื่องไม่ดี หรือเรื่องกังวลใจ เราก็จะสงบใจได้ คิดได้ ไม่ได้เก็บกด แต่คิดว่า มันก็เป็นช่วงหนึ่งของชีวิต เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น เราเชื่อว่าชีวิตเราจะดีขึ้นได้ด้วยตัวเราเอง
เมื่อก่อนเรามองเหมือนตัวเองเป็นเหยื่อไง เราเลยไม่อยากรับผิดชอบชีวิตตัวเอง เราจะบ่นเพื่อให้คนมาเห็นใจเรา แต่ตอนนี้ เรารับผิดชอบชีวิตตัวเอง เราแคร์ตัวเราเองว่าเรารู้สึกยังไง เราไม่แคร์ความเห็นของคนอื่น(หมายความว่า เราฟังควรที่เราควรฟัง ไม่ได้ฟังทุกคน)
ทุกวันนี้ทำงานวาดรูป กับร้านกาแฟ ก็มีความสุขนะ โดยรวม ไม่ต้องการการพักผ่อนหรือการผ่อนคลายอย่างรุนแรง ไม่เหนื่อยหมดแรงเหมือนปิดสวิตช์ มีเวลา และนี่คืองานในฝันที่เราคิดไว้เลย งานที่อยากทำเมื่อไหร่ก็ทำ อยากหยุดเมื่อไหร่ก็หยุด ความเครียดในชีวิตลดลงเยอะ แทบไม่มี เลิกบ่น เลิกด่า เลิกโทษนั่นโทษนี่ คนที่เข้ามาในชีวิต รวมถึงเพื่อนใหม่ ๆ ก็เป็นคนที่มีทัศนคติที่ดี
เราเคยเขียนเป้าหมายไว้ใน vision board ของเราว่า
"ฉันได้ทำงานที่สร้างสรรค์กับคนที่แสนชาญฉลาดผู้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงบันดาลใจ ในโครงการที่ช่วยบริการมวลมนุษยชาติ"
5 มี.ค. 57
วันนี้คนที่ไปเจอทุกวัน ที่ไปนั่งวาดรูปด้วยกันที่ TCDC ก็เป็นคนแบบนั้น
เราเคยเขียนไว้เกี่ยวกับร้านกาแฟด้วย ว่า
"ขอบคุณที่พนักงานพัฒนาตัวเอง
ขอบคุณที่พนักงานคิดบวก
ขอบคุณที่พนักงานรักเรา
ขอบคุณที่พนักงานจัดการกันเองได้ มีความละเอียดรอบคอบถูกต้อง"
20 มิ.ย. 57
วันนี้จะเขียนเพิ่มเติมว่า "ขอบคุณที่พนักงานรักในสิ่งที่ตัวเองทำ ขอบคุณที่การที่ทำงานร้านกาแฟกับเราเป็นประสบการณ์ที่ดี"
วันนี้โลกสวยมาก ๆ ฮะ
เรารู้สึกดีมาก ๆ ที่ได้อยู่ในคลื่นพลังงานบวกแบบนี้ เราเชื่อมั่นว่าเราจะเป็นเศรษฐีแน่นอน เราอ่านมา ตอนนี้โลกข้างในเปลี่ยน เดี๋ยวโลกข้างนอกจะเปลี่ยนตาม ในหนังสือบอกว่า ข้างนอกนั้นไม่มีใครอื่น มีแต่ตัวเธอเอง
ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตด้วยความรัก บายม์
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!