เรื่องมีอยู่ว่า ไปหาที่นั่งรอล้างรถในวันเสาร์ ไปร้านนม/กาแฟแห่งหนึ่ง มีแต่โต๊ะใหญ่ โต๊ะสำหรับ 4 คน ตอนเราไปถึง ก็มีที่ว่างอยู่สามสี่โต๊ะ เราก็เลือกนั่งไป สั่งกาแฟไปแก้วเดียว เอาคอมมากางนั่งทำงาน
สักพักคนเข้าเรื่อย ๆ โต๊ะเต็ม ทำให้คนที่มาไม่ได้นั่ง ระหว่างนั้นเราได้ยินพนักงานบอกว่า รบกวนลูกค้ารอโต๊ะสัก 15 นาที
ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องรู้สึกว่าอยากจะลุกจากตรงนั้นและบอกไปว่า นี่ไงโต๊ะว่างแล้ว นั่งเลย! การมานั่งคนเดียวทำให้รู้สึกผิดงั้นหรือ ที่รู้สึกจริง ๆ คืออยู่ไม่สุข ร้อน ที่ได้รู้ว่ามีคนเป็นกลุ่มมาแล้วไม่มีที่นั่ง แล้วได้เห็นว่าที่นั่งที่โต๊ะเราว่าง 3 ที่
หรือจะเป็นที่ร้าน ร้านไม่จัดโต๊ะเดี่ยว โต๊ะคู่ มีแต่โต๊ะ 4 เพราะคิดว่าคนน่าจะมาเป็นกลุ่ม หรือไม่ก็ร้านมีที่เท่านั้น จะทำอย่างไรให้คนนั่งได้เยอะ ๆ ก็เลยจัดโต๊ะ 4
นั่งไปอีกสักพัก ปวดฉี่ กรรมจริง ก็เลยต้องออกร้านไปโดยปริยาย เพราะว่าไม่มีคนเฝ้าโต๊ะให้ และพนักงานก็อาจจะมองว่า มาคนเดียว นั่งโต๊ะใหญ่แถมสั่งกาแฟแก้วเดียวอีก(และทำไมเราต้องแคร์สายตาคนอื่น นั่นน่ะสิ....)
ออกมาฉี่ รถก็ยังไม่เสร็จ เนี่ยการทำอะไรที่คนหมู่มากทำ ล้างรถวันเสาร์อาทิตย์ แห่กันไปล้าง คิวก็ยาวสิ เลยต้องไปหาร้านอีกร้านนั่ง ทีนี้สั่งอาหาร(เริ่มหิว) รอนานอีก 40 นาทีได้ แต่ก็ทำใจเย็นไป
จบละ
ความสุขหายไปไหนนะ ความสุขอยู่ในใจเราหรือนี่ ความสุขอยู่ ณ ขณะปัจจุบันหรือนี่
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!