อยู่บ้านหลายวัน
รู้สึกแบบว่ายังไม่ชิน บ้านไม่ค่อยใช่บ้านยังไงก็ไม่รู้
ตอนกลางวันพ่อแม่ก็ออกไปทำงาน
อยู่ในบ้านคนเดียว
ดีที่มีอินเตอร์เน็ต ฉันก็นั่งทำงานวาดรูปของฉันไป
พ่อเข้าบ้านมาตอนเย็น ถามว่าไ่ม่ออกไปไหนเหรอ
เราก็ออกแล้วนะ ออกไปหาแมว แต่หาแมวไม่เจอ กลับมาในบ้านต่อ
วันนี้ เล่น candy crush วาดรูปในคอมส่งรูปใหม่ไปอีก 1 รูป ส่องเฟสบุค อ่านเว็บต่าง ๆ ในคอม เดินไปกินน้ำ คอยดูแม่กดละลายน้ำแข็งไว้ เอาถาดรองน้ำในตู้เย็นไปเท
ใครจะรู้บ้างนะว่าเราทำอะไรอยู่
เราคิดว่าสิ่งสำคัญคือเรารู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เอาแค่นี้ก่อน
บ้านก็ของเยอะ
ถ้าจะทำความสะอาดก็ได้ แต่ก็ไม่ทำ
ช่วงนี้นิ้วมือแตกอะ เพราะว่าช่วงก่อนทำงานร้านกาแฟเยอะ ล้างของเยอะ มือแตกเลยอะ
พอกลับบ้านมา ไม่ได้ช่วยแม่ล้างถ้วยเท่าไหร่เลย
คือ ก็ล้างไปครั้งนึง แบบว่าทำใจ เอาวะ มือมันก็แห้งมาแต่ยังไม่ถึงขั้นเจ็บแบบแตกแล้วเลือดซึม
แต่ก็ไม่อยากมือเปียกน้ำ ถามหาถุงมือ แม่บอกไม่มี แม่บอกแม่ล้างก็ได้
แต่แบบว่าเราก็รู้สึกอยากช่วย เห็นมีจานอยู่ ก็อยากจะล้างให้มันเสร็จ แต่มือมันแตกอยู่อะ
รู้สึกผิด โอ้ย ไม่อยากให้เกิดความรู้สึกแบบนี้เลย
ต้องอยู่ที่ไหนถึงจะรู้สึกว่ามันใช่ที่ของเรานะ
คิดถึงแอชลี
แม่ไม่ค่อยเห็นด้วยที่จะไปอเมริกา
อนาคตจะเป็นยังไงนะ
จะมีเงินไปอเมริกามั้ยนะ
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!