ฉันไม่คุ้นเคยกับที่นี่
ฉันเหงา
ฉันกลับไปกินข้าวในที่ที่ฉันคุ้นเคย
นั่นสินะ
ติดที่
ฉันไม่อยากออกห้องแม้ไปทิ้งขยะ
ไม่อยากเดินบนถนน
ที่ที่คุ้นเคยหน่อยก็คือเซเว่น มันเหมือน ๆ กันหมด
มีแบรนด์มันดีอย่างนี้
ซื้อน้ำเนสเลท์ที่คุ้นเคย
ซื้อยาคูลย์ที่คุ้นเคย
ซื้อนมเมจิที่คุ้นเคย
สตาร์บัคส์ถึงมีแต่ฝรั่ง
และเซเว่นก็มีเรา
คงต้องใช้เวลา
ฉันไม่มีอารมณ์สำรวจถิ่นนี้
ไม่อยากไปกินข้าวคนเดียว
จิตว่ะ
บอกไม่ถูก
มันต้องเป็นความกลัวแน่ ๆ เลย
กลัว
ความกลัวมันกัดกร่อนจิตใจไม่ให้เราทำอะไรใหม่ ๆ หลาย ๆ อย่าง
ไม่กล้าไปในที่ใหม่
ไม่กล้าทำสิ่งใหม่
ไม่กล้าคุยคนใหม่
กลัว คำนี้ใช่เลย
ฉันคิดถึงที่เดิม ๆ
แต่ยังไงชีวิตก็ต้องเดินไปข้างหน้า
กลัว ๆ เบื่อ ๆ
นี่แหละชีวิต
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!