เมื่อวานสิ ตั้งแต่เช้า ที่ร้านกาแฟปลั๊กพ่วงเสีย คือว่าใช้ปลั๊กพ่วงมา เปิดร้านมา 8 เดือน ปลั๊กพังไป 7 อัน คงถึงเวลาเรียกช่างไฟซะที เราเลยไปหาซื้อปลั๊กที่ออฟฟิตเมท บังเอิญเจอเพื่อนที่เขามีร้านนม กำลังมาซื้อเครื่องคิดเงิน ก็ดีได้คุยกัน
ต่อมา เข้าร้าน แก้ปัญหาปลั๊กพ่วง ลองลากสายมาจากปลั๊กติดผนังรูอื่นดูบ้าง ก็แก้ไป
แล้วก็ออกมา ไปเอาสติ๊กเกอร์ ส่งกาแฟ บลา ๆๆ แต่แวะกินข้าวของร้านเพื่อนอีก ก็เจอเพื่อนอีกคนอีก ก็เมาท์นิดหน่อย
แล้วก็ไปส่งกาแฟ
แล้วก็กลับมาร้าน อยู่จนเกือบปิดร้านก็ออกมา ว่าจะฝากตังค์ ก็เลยเดินมาธนาคาร แล้วมีร้านสลัดอยู่ใกล้ ๆ ก็เลยกินสลัด อ้าว ที่ร้านสลัด เจอเจ้าของร้านกาแฟคนก่อน ที่เคยทำกาแฟอยู่ก่อนหน้าที่ที่เราทำอยู่ตอนนี้ มีลูกแล้ว อุ้มลูกมาทัก คุยกันนิดหน่อย วันนี้สั่งสลัดกับปลาแซลมอน ซักพัก มีฝรั่งมานั่งโต๊ะข้าง ๆ สบตากันแว้บนึง วันนี้ปลาแซลมอนของเราอร่อยอะ หะ ๆๆ ก็ไม่เคยกินวันอื่นหรอกนะ ก็เพิ่งเคยกินนี่แหละ มันนู้มมมมนู่ม แต่ก็เค็มไปหน่อย แต่มันก็อร่อยนะ กินเสร็จจะกลับ เลยใส่ทิปไป แล้วก็นั่งอัพรูปซักจึ๊ก คุณฝรั่งที่นั่งข้าง ๆ เลยถามว่า ยูให้ทิปด้วยเหรอ มายเฟรนบอกว่า ที่ไทยแลนด์ไม่ต้องให้ทิปก็ได้ เราก็บอกว่า ตอนนี้คนก็ให้ทิปกันนะ เพื่อน ๆ เราก็มีหลายคนให้ทิปนะ ก็คุย ๆๆๆๆ ทีนี้ก็ยาว ก็เลยแลกเฟสบุคกัน เอ้อ เฟสบุคมันดีอย่างนี้
วันนี้(หมายถึงเมื่อวาน)ก็เป็นวันที่ดี มันบังเอิญเยอะดี เราชอบอะไรที่มันบังเอิญ ๆ แบบว่า พอดีเลย อะไรงี้ มันดูน่ามหัศจรรย์ดี ชีวิต อเมซิ่งจิงกะเบล
รู้สึกขีวิตมีชีวิตเวลาได้เชื่อมโยงกับคนอื่น
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!