วันนี้เวิ่น ๆ วันอาทิตย์
ช่วงก่อน ๆ เคยรู้สึกว่าวันทุกวันเหมือนกันหมด ไม่มีวันจันทร์ ไม่มีวันศุกร์ วันหยุด วันสำคัญ วันต่าง ๆ เหมือนกันทุกวัน ซึ่งมันเป็นชีวิตที่ซังกะตายมาก มันเซ็งที่มองเห็นคนอื่นรู้สึกตื่นเต้นกับการเป็นวันศุกร์ หรือเป็นวันหยุดยาว อะไรทำนองนี้ ซึ่งไอ่เราก็ไม่เห็นจะอินเลย
เพราะฉะนั้น ก็เลยพยายามปรับตัว ให้มันอินหน่อย เช่นวันธรรมดาก็แต่งตัวดี วันเสาร์อาทิตย์ก็ใส่เกงขาสั้น รองเท้าแตะ ไรเง้ ก็รู้สึกเหมือนชีวิตจะดีขึ้น
บางทีคนเราปลงเกินไป มองอะไรธรรมดาเกินไป ก็ไม่มีความสุข มันจืดชืด ไร้อารมณ์
วันนี้มีสอบธกส. ก็ไม่ได้ไปสอบหรอกนะ ไปกะเพื่อนเฉย ๆ
เจอสิฮะ... จะเรียกว่าอะไรดี เจอคนที่เคยมีความรู้สึกดี ๆ ร่วมกัน งี้ ฟังดูดีมั้ย แต่ความรู้สึกไม่ดีก็มีนะ
เอาเป็นว่าเราไม่อยากจะพยายามกับคนนี้ละ ไม่อยากจะเคลียร์อะไรด้วยแล้ว เรื่องบางเรื่องก็ช่างมันไป เราทนไม่ได้ที่จะต้องรับรู้ว่าคนที่เราให้ความสำคัญ เค้าไม่ให้ความสำคัญกับเรา จบมั้ย เราฝืนตัวเองมาก ๆ ไม่อยากคิดถึงเค้าอีกแล้ว เราตัดทุกอย่าง พยายามทุกอย่าง เอาทุกอย่างทิ้ง ลบ(เกือบ)ทุกอย่าง ที่จะทำให้คิดถึงเค้าไป ก็พยายามมากนะ แต่ยังนึกถึงเค้าทุกวัน เห็นอะไรก็นึกถึง นึกถึง ไม่ใช่คิดถึงอยากเจอ
เพราะรู้ว่าเจอแล้วแต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว มันจบไปแล้ว จะไปเจอเพื่อรื้อฟื้นความรู้สึกเก่า ๆ มาอีกทำไม
วันนี้ก็พยายามสงบสติอารมณ์ พอละ คบเป็นเพื่อนนี่แหละ
ไม่รู้จะไปไหน กลับมาหอ
วันนี้เลยไปวิ่ง เผื่อสารแห่งความสุขจะหลั่งมาบ้าง เจอคนน่ารัก(มองจากระยะไม่ใกล้มาก) นั่งกดมือถืออยู่ตรงม้าหินอ่อน เจอแล้วก็ผ่านไป ไม่รู้จะทำไง เดาว่ามาส่งแฟนวิ่งบ่ะ!
วิ่งเสร็จก็กลับมา เล่น powerstretch ต่อ รู้สึกเจ็บจิ๊ด ๆ ที่กล้ามเนื้อบางส่วน ก็เลยไม่อยากหักโหมมาก กลัวกล้ามเนื้อฉีก เล่นไปก็ดูทีวีไปด้วย วันนี้มีมวยบัวขาวอะไรก็ไม่รู้ เห็นเค้าพูดกันใน fb ก็เลยเปิดดูซะหน่อย พอดีเลย รู้สึกจัดเวทีเหมือนดูมวยปล้ำแถวอเมกาอะไรงี้เลยว่ะ แต่พิธีการเยอะตามสไตล์อะนะ
ยังไม่ได้กินข้าวเลยตอนนี้ แต่กินคิทแคทไป 2 อัน จะกินข้าวดีมั้ยน้อ...
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!