เบื่อที่ต้องบ่นใน FB

ที่จริงก็ไม่อยากบ่นอะนะ

ไม่อยากให้ใครมาเห็นคำบ่น คำเพ้ออะไรของเราใน FB

แต่เราต้องการที่ระบายอะ เราต้องการใครซักคน มารับฟัง

มาช่วยเราแก้ปัญหาชีวิตหน่อย

หลายคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

คือ ..เรามีปัญหาจริง ๆ และ สำหรับเราตอนนี้ มันใหญ่มาก และเราก็ไม่รู้จะทำยังไง

เรา อยากจะออกไปจากสภาพนี้

แต่ เราก็ไม่รู้ว่า ถ้าออกไปแล้วจะไปไหนต่อ จะเอายังไงกับชีวิต

การที่คนเราต้องอยู่ไปวัน ๆ นั้น น่าเบื่อ ตายซะยังจะดีกว่า

ปัญหาทางใจก็มีอยู่

ปัญหาทางกายก็มี นั่งนาน นั่งหน้าคอมเนี่ย เมื่อยไปหมดเลย

เมื่อก่อนไม่เข้าใจว่าปวดหลัง ปวดยังไง อะไรยังไง ตอนนี้เก็ทมาก

ปวดหลัง ปวดคอ ปวดเข่า

เราก็อยากจะเล่นกีฬา แต่เชี่ยแม่ง จะไปว่ายน้ำสระก็เจ๊ง

ไม่อยากวิ่ง วิ่งมันน่าเบื่อ วิ่งไปให้เหนื่อย ไร้ซึ่งความสนุก เฮ้อ บ่น จะวิ่งหาหอกอะไรวะเนี่ย

มันแย่มาก สถานการณ์

น่ะ ไม่บ่นใน FB ก็มาบ่นในบล็อก

ทำไมทุกคนดูยุ่งกับชีวิตของตัวเอง ไม่มีใครใส่ใจเราจริง ๆ เลย เรารู้สึกแบบนี้

เราขอให้เพื่อนเราคนหนึ่งช่วยทำ thesis แต่เค้าก็เหมือนไม่ค่อยจะแอ็คทีฟกับเราเท่าไหร่

เราถามว่าจะว่างไปหาอ.กับเราเมื่อไหร่ บอกเราว่าศุกร์หน้า(อีก 2 อาทิตย์)

มันนานไปสำหรับเรา คือถ้าชีวิตไม่ว่างขนาดนั้นก็ไม่ต้องช่วยก็ได้

แต่เราก็ถามแล้วนะ ว่าถ้าไม่อยากช่วยก็บอก เราก็ไม่ว่าอะไรหรอก เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีใครช่วยอยู่แล้ว มันจะไม่มีต่อไปก็ไม่เป็นไรหรอก

มันทำให้เราเห็นว่า ไม่มีใครสนใจเรา

วิธีแก้ปัญหาของเรา

อ่านหนังสือความสุขในชีวิตทั้งหลาย ก็ช่วยได้แค่ตอนอ่าน กี่เล่มต่อกี่เล่มก็เหมือนกัน

ปัญหาอยู่ที่ไหน

ปัญหาอยู่ที่ thesis เราไม่มีอารมณ์จะทำ

เราเคยนั่งคิดกับตัวเองแล้วนะ ก็ทำ ๆ ไปสิ

เราก็อ่านเปเปอร์ เปิด ms word เปิด ms powerpoint เปิดโปรแกรม R

อ่านเปเปอร์ก็ไม่อินอะ ไม่เข้าใจ สมมุติมีปัญหา เค้าก็จะแปลงปัญหาให้อยู่ในรูปสมการคณิตศาสตร์ใช่มะ ใส่นั่นนี่นู่น นอมอลไลซ์ บวกerror ไรมากมาย เรา....ไม่อินเลย

ไม่รู้สึกว่าท้าทาย อยากจะทำความเข้าใจเหลือเกิ๊นนนน... ไม่มี

งั้นก็ทำแบบโง่ ๆ ทำตามเค้า เราก็ทำแล้ว ก็รันโปรแกรม รันแล้ว ได้ผลแล้ว แล้วไงวะ ก็แค่เอาดาตาร์เซ็ทไปรันบนโปรแกรมสำเร็จรูปตัวหนึ่ง ได้ผลออกมา จบข่าว โปรแกรมมันคิดยังไงให้ผลมันออกมาเป็นแบบนั้น ไม่รู้ ไม่อินถึงอัลกอริทึม...

แล้วก็มีการหาอ่านนั่นนี่นู่นทำตามเค้า ทำก็ติดอีก ก็เบื่อ พิมพ์คำสั่งก็เหมือนกัน แต่ขึ้น error object not found อะไรกัน

ไม่ไหวละ

คนรอบข้าง(ที่ยุ่งกะชีวิตตัวเอง) ก็ไม่มีใครสนใจจริง ๆ ปัญหามันมีอยู่นั่นน่ะ

แก้อ้อม ๆ ก็แล้ว แก้ตรง ๆ ก็แล้ว...

แก้ตรง ๆ ไม่สามารถจริง ๆ พลังไม่พอ

แก้อ้อม ๆ ก็อ่านหนังสือเยียวยาจิตใจตัวเองไป เล่นดนตรี เล่น ๆ ไปก็ชักไม่หนุกอีก...

ไปแหลกเหล้ากับเพื่อน.... ตื่นมาก็มาเจอโลกความจริงอีก งี้ก็ต้องแหลกทุกวัน

เออ ตลกดี จะบอกว่า เมาเหล้าแล้วทำให้พูดภาษาอังกฤษได้ง่ายขึ้น บอกเพื่อน i gotta pee

จำได้ว่าพูดว่า i have to take a test right now

แต่เราก็มีสมองพอ ก็รู้ว่าแหลกเหล้าก็ไม่ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นมาหรอก ก็นาน ๆ ไปย้อมใจทีนึง

แหมแล้วก็ สภาพอากาศ ไม่อยากพูดถึงก็ต้องพูดถึง จะฝนตกไปไหน มึนอึมครึม ทำให้จิตใจเราอึมครึมตามไปด้วย มันก็เกี่ยวกันบ้างแหละน่า

เมื่อไหร่จะได้เลิกบ่นซะที

ไม่รู้จะเอาไงกับตัวเอง

วันนี้ ตื่นมา ชักไม่อยากตื่น แถ...หลับไปถึง 11 โมง

ตื่นมา คิดก่อนไปไหน ไปร้านกาแฟ เอาหนังสือหนูหิ่นอินเตอร์ไปอ่าน

เอากล้องไปด้วย ไม่รู้ว่าแบกไปทำไม ไม่ได้ใช้เลย

ไม่เอาคอมไป เล่นไอโฟน อ่านพันทิปห้องไกลบ้าน อยากไปไกล ๆ ไปใช้แรงงานก็ได้ สมองมันไม่มีอะไรที่อยากจะทำละไม่มีพลัง ไม่มีความกล้า

ไอโฟนก็ดีนะ เราว่าก็ทำได้เหมือนคอมเลยนะ ตอบเมลล์ เช็คเมลล์ เช็คนั่นนี่นู่น แต่จอเล็กไป ดูยูทูป อัพเดท FB แล้วยังโทรศัพท์ได้ด้วย แล้วก็ไม่ต้องกลัวติดไวรัสด้วย(มันมีหรือไม่มีไม่รู้)

เฮ้อ เบื่อละ

ตอนนี้ก็ฝนตกอีกละ

นั่งหน้าคอมก็เมื่อยอีกละ