สวด ๆ ไปเลย อยู่จนไม่รู้จะทำอะไร
เต็มที่มากเลย พอใจมาก อยู่เต็มที่ กินเต็มที่ ไม่อดอยาก ไม่โหยหาอาหารไทย ร้านอาหารไทยเยอะดี
ดีแล้วที่ตัดสินใจมา ถ้าไม่มาก็ไม่แล้วใจซักที ขอบคุณที่มีเงินมากินใช้
อยู่โฮสเทลมากเกินไป โหยหาความเป็นส่วนตัว
หนาวเกินไป ในตอนแรก แต่ตอนนี้ก็เริ่มอุ่นขึ้นมาละ ก็โออยู่ คนเราต้องการที่อุ่นที่อยู่เพื่อพัก และพร้อมที่จะไปเผชิญที่เย็นข้างนอก แต่ถ้าที่พักไม่อุ่นจะซัฟเฟอร์มาก
กิน จนไม่รู้จะกินอะไร
เดินจนปวดเข่า หลัง ๆ ไม่อยากเดินละ ขี้เกียจเดิน เลยนั่งรถบัสเอา
บางวันก็กลัว กลัวอะไรก็ไม่รู้ กลัวโฮมเลสเข้ามาหา หรือมาพูดด้วย
กลัวสายตาคนอื่น ต้องก้าวข้ามอันนี้ไปให้ได้ ต้องช่างมัน
ถนนหนทางตอนหลัง ๆ นี่ดีเพราะเริ่มจำถนนได้ ไม่ต้องดูแผนที่บ่อย
ขึ้นรถสาธารณะหลายอย่าง รถบัส ไลท์เรล รถbart รถราง รถ อยู่ powell เคยไปรอรถสาย N ที่รอรถบัส รอยังไงก็ไม่มา มาแต่สายตัวเลข กับสาย F รอจนเหนื่อย เลยเซิชเน็ตดู อ้าว ต้องลงไปรอที่สถานีรถ bart ข้างล่าง โอ เก็ตเลย
มานี่ได้อะไรบ้างนะนี่
ได้รู้จักเมืองซานฟรานซิสโก มันก็เป็นอีกเมืองหนึ่งอะนะ มีคน มีห้าง มีร้าน มีอะไรต่าง ๆ เหมือนที่ไทยมีนี่แหละ มันเป็นวิถีชีวิตของคนเมืองนี้
มาได้เห็นความเหลือเฟือของอเมริกา อาหารไซส์ใหญ่ ทิชชู่มีใช้ไม่ขาด กาแฟกับชามุกราคาพอ ๆ กัน
สตาร์บัคส์ก็คือกาแฟที่มีมาตรฐานหนึ่งในอเมกา มันราคาอเมริกาพอมาบ้านเรามันก็เลยแพง ที่นี่ คนโฮมเลสก็กินสตาบัคส์ เอาแก้วสตาร์บัคส์นั่นแหละมาขอเงิน โอ้ย
จะดีมาก ๆ ถ้าซานฟรานไม่มีโฮมเลส ไม่ชอบโฮมเลสจู่โจมเลย หะ ๆๆ แต่พอไปเดินแถวทางบ้านคน หรือทางที่ไม่มีโฮมเลส มันก็รู้สึกดีอะนะ โฮมเลสชอบอยู่ถนน market, eddy, ellis, leavenworth และตามห้องสมุดและสวนสาธารณะต่าง ๆ เราก็ทำใจกล้า ๆ เดินไปอะนะ เดินไม่หยุด ก็ไม่มีอะไรนะ หรือบางทีเราคิดมากไปเองก็ไม่รู้
คนแปลก ๆ เยอะ เดินพูดคนเดียว นั่งรถสาธารณะต่าง ๆ แล้วก็พูดอยู่คนเดียว คือแบบก็กลัวเบา ๆ อะนะ อย่ามาใกล้ แต่บางทีกลิ่นนี่ก็แบบแรงอะนะ
สิ่งที่ชอบมากที่สุดคือ ปู ที่ฟิชเชอร์แมนส์วอฟ มาก็จะมากินปูนี่แหละ
ช็อกโกแล็ตร้อน กิลาเดลี อันนี้ก็อร่อย วิปครีมอะไรไม่รู้ อร๊อย อร่อย 55
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!