 |
| เมืองซานฟรานซิสโก มองเห็นเบย์บริจด้วย |
[วันที่ 16 เริ่มรู้สึกอินกับเมือง] จะเล่าให้ฟังฮะ พิมพ์มาเมกา เพราะว่าอยากรู้ว่า ถ้ามาอยู่แล้วจะรู้สึกยังไง การมาอยู่ประเทศโลกที่หนึ่งนี่ ความคิดแรกคือ มันต้องดีมาก ๆ แน่ ๆ เลย ทั้งผู้คนเฟรนลี่และบ้านเมืองที่เป็นระเบียบเรียบร้อยและความอิสระในการแสดงออกของผู้คน
วันนี้ต้องไปทำภาระกิจคือเอากาแฟไปให้เพื่อนของเพื่อนที่ยูซีเบิร์กลี่ ซึ่งอยู่เมืองใกล้ ๆ กัน ต้องนั่งรถไฟไป ตามสเต็ป คือนั่งรถไฟ(ชื่อว่ารถ BART)ผิดสาย ก๊ากกก ก็ถามเจ๊ที่นั่งข้าง ๆ นั่งสัปหงกอยู่ เป็นชาวเอเชียเหมือนกัน(แถวนี้เอเชียเยอะ) ว่านี่รถไฟสายสีอะไรเนี่ย ขึ้นมามั่วเนี่ย รถนี้จะไปไหน เขาก็บอก เราก็ออ ๆ พอจะเริ่มจับทางได้ (จากประสบการณ์เคยใช้แต่บีทีเอสที่กทม. มันก็มีแค่สองสาย อันนี้มันมีสี่ห้าสาย ก็งง) ก็คือต้องดูป้ายที่ชานชาลา เวลารถไฟมา มันจะบอกเราว่ารถนี้ปลายทางไปไหน
พอกลับ รถ BART ก็เริ่มชิว แบบก็ดูสายรถ ไม่ลนเหมือนนั่งครั้งแรก(จริง ๆ นั่งครั้งแรกที่สนามบิน แต่มันเป็นปลายทางก็ไม่ยาก คือนั่งอันไหนมันก็เข้าเมืองเมืองทั้งนั้น) ก็นั่งรถกลับ แวะซื้อของแถวร้านซีวีเอสที่ซีวิคเซ็นเตอร์ ก็เจอคนโฮมเลสประปราย แต่ไม่ได้รู้สึกกลัวเหมือนตอนแรกแล้ว เค้าก็อยู่ของเค้าไป เราก็เดินของเราไป แล้วก็นั่งรถบัส(ชื่อว่ารถมูนิ)กลับบ้านแอร์บีเอ็นบี พอใกล้ ๆ ถึงบ้านก็นั่งรถบัสเลยป้ายไปเพราะว่าจะไปซื้ออาหารเย็นก่อนกลับบ้าน(ทำตัวเหมือนคนเมือง รู้แล้ว ว่าต้องลงรถยังไง อี้ว่ะ ก็นั่งไป) ก็ไปซื้อสตรอเบอรี่มาเป็นอาหารเย็น แล้วก็เดินกลับบ้านอีกประมาณสิบนาที
ระหว่างเดินก็คิดว่า ชีวิตมันก็เป็นอย่างเงี้ยเนาะ เมืองนี้ก็มีชีวิตแบบนี้ ไม่ได้มีอะไรว้าว ๆ แต่มันเป็นของมันแบบนี้ และวันนี้เป็นวันที่รู้สึกว่า เออ เริ่มอยู่ได้ เริ่มรู้ทาง รู้ว่าไปไหนอะไรยังไง เนี่ยแหละ ประสบการณ์ชีวิต ที่ได้มาสัมผัสเอง เมืองซานฟรานซิสโกนี่ก็มีอะไรหลายอย่างเหมือนเมืองไทยนั่นแหละ แต่ที่ไทยถูกกว่า(ก๊ากกก) แต่ที่นี่อาหารจะจัดเต็มในเรื่องของปริมาณอะนะ และกาแฟแถวนี้ก็ใช่ว่าจะอร่อยทุกร้าน มันก็มีทั้งดีและไม่ดี คือที่ไหน ๆ ก็มีความหลากหลายแตกต่างกัน งี้แหละ
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!