ได้ฟังเรื่องเล่าจากน้องคนหนึ่งเรื่องว่าไปกินขนมในร้านนมมา แล้วทีนี้เราถามว่ากินอะไร เค้าบอกว่า ก็ไม่รู้หรอก แต่พอถามพนักงานแล้ว พนักงานอธิบายได้กระจ่างแจ้งมาก ขนมปังอันนี้จะเป็นแบบนี้ อันนี้จะมีเนยมากกว่า อันนี้จะกรอบนอกนุ่มใน บลา ๆๆๆ มันทำให้เราคิดไปถึงเจ้าของร้าน ว่าเค้าจะเป็นคนยังไงน้อ มีพนักงานที่ดีแบบนี้ พนักงานที่ทำงานแทนเค้า
เจ้าของร้านนมนี้เป็นผู้ชายอายุประมาณสามสิบมีร้านนม ร้านไอติม ถึงจะดึกแล้วบางทีก็เห็นเค้าก็เดินไปเดินมาแถวร้านนมเค้านะ
ช่วงนี้มองไปร้านไหน เห็นพนักงานแล้วอยากรู้เรื่องที่มาที่ไปของร้านเลยอะ อยากรู้ว่าเจ้าของคิดยังไง ทำยังไง ร้านถึงออกมาเป็นแบบนี้
ไปดูตึกแถว เซลก็บริการดี เดินไปดูนั่นดูนี่ บอกว่า เนี่ย ช่องเสียบจดหมายก็ช่วยกันออกแบบเองนะ ถามอะไรไป ตอบได้ อธิบายได้ ทำให้เรานึกถึงหนังสือที่เคยอ่าน ว่าคนซื้อประกัน ไม่รู้เงื่อนไขประกันหรอก บางทีไม่อ่านด้วยซ้ำ เค้าซื้อเพราะคนขายประกันต่างหาก ตึกแถวนี่ก็เหมือนกัน ถ้าซื้อ ก็คงซื้อเพราะเซล
เจ้าของตึกแถวนี้เซลบอกว่าเป็นผู้หญิงอายุสี่สิบกว่า เค้าทำยังไงนะ ถึงได้ทำตึกแถวมาขายได้ ก่อนหน้านั้นก็มีขายบ้าน ขายคอนโด
มองกลับมายังพนักงานร้านกาแฟของเรา เค้าจะรักเรามั้ย เค้าจะตั้งใจทำงานมั้ย อันนี้เราก็ไม่รู้ แต่ที่เรารู้คือ เรารู้สึกขอบคุณพนักงานของเรา ที่อยู่หน้าร้านแทนเรา บางทีเข้าไปแล้วรู้สึกเป็นส่วนเกินเลย เพราะเค้าทำหน้าที่ต่าง ๆ ได้อยู่แล้ว เราเข้าไปแทรก จะทำให้ระบบพังเปล่า ๆ และเราก็คิดอีก ว่าที่เราคิดที่เราปฏิบัติ ต่อร้าน ต่อพนักงาน นี่มันดีหรือยังนะ......
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!