วันนี้ได้เห็น 2 มุมมองของโทรศัพท์มือถือ
กินข้าวกลางวันเนาะ(เริ่มเรื่องมาก็กลางวันเลย ชีวิต) ก็ว่าจะให้เพื่อนอีกคนซื้อของให้ ก็ทำผ่านมือถือ คือแช็ตนั่นนี่นู่นด้วย คุยสองคน โอนเงิน บลาๆๆ มีสมาร์ทโฟนมันดีอย่างงี้ เหมือนทำงานได้ทุกที่อะ
แล้วก็ไปกินกาแฟร้านเดิม
เจอเลย แต่ไม่นับเป็นแคนดิเดท เป็นคนรู้จักที่อันเฟรนแล้ว หน้าตาน่ารักจริง ยอมรับ แต่คงได้แค่มอง จบไป
ไปทำงาน ถามถึงคนที่เจอมะวาน มีแฟนแล้ว จบเลยเหมือนกัน
แม่โทรมาว่าได้รับของที่ส่งให้แล้ว ก็ดี ชีวิตเราก็มีครามสุขดี ได้ซื้อของให้แม่ ให้พ่อ ให้น้อง ครอบครัวสำคัญที่สุด
เลิกงาน กินข้าว กลับหอมา เจอยามบอก ใส่ซิมให้หน่อย ทำมือถือตก มือถือยามคือไอโมบาย 2 ซิม หน้ากากหลุดได้อีก แต่เปิดเครื่องเร็วกว่าไอโฟนอีก มียาม 2 คน อีกคนโนเกีย ดีหน่อย แต่จอสีทั้ง 2 คนนะ
เราว่าไอโมบาย 2 ซิมอะใช้ยาก ตอนแรกมันหาเครือข่ายไม่เจอ เพราะตั้งเป็นแมนวลไว้ เราก็เข้าไปตั้งค่าให้มันใช้แต่ซิม 1 แล้วก็หาเครือข่ายออโต้ เราว่ามันยากเกินยามจะทำได้ว่ะ
มันทำให้เรามองเห็น 2 ประเด็น
1. ทำไมยามหอเรากาก แล้วงี้จะใช้การได้เหรอ
2. แล้วเราจะอยากได้มือถือแพง ๆ ไปทำไม มือถือเรา ซื้อมือถือยามได้ 10 เครื่อง อยากให้ยามมีชีวิตดี ๆ เห้อออ
บางทีก็สับสนระหว่างชีวิตแบบเมือง ๆ กับบ้าน ๆ ว่ะ
No comments:
Post a Comment
คอมเมนท์ดิ ดิ ดิ ดิ!