อยากเอาขวานสับคอม - axe hit laptop

อยู่ดี ๆ ก็มองที่แป้นคีย์บอร์ด

อยากเอาขวานมาจาม

แค่นั้นแหละ คงสะใจดี

สับ จึ้กกกกกกกกกกก!!

สะใจง่าว

จินตนาการไปเรื่อยนะเรา

ของถูกของแพง-cheap expensive

ช่วงนี้ก็บ่นอยู่ได้ (เรานะบ่น)

คืองี้ เราก็คุยกับพ่อ พ่อก็โยงมาคุยเรื่องประมาณว่าซื้อของให้สมฐานะ

แล้วมันก็มาเป็นประเด็นเรื่องโทรศัพท์ครับพี่น้อง

พ่อก็บอกว่า คนรวยเค้าจะซื้อมือถือเครื่องสองสามหมื่น ก็ซื้อได้ แต่เราก็แค่โทรเข้าโทรออกส่งแมสเซจ ก็ไม่ต้องไปใช้แพงก็ได้

ตึง....!!!

แล้วพ่อรู้มั้ยว่าทุกวันนี้เราใช้โทรศัพท์ทำอะไรบ้าง พ่อไม่เคยรู้หรอก

n73 (ซึ่งตอนนี้เรายกให้พ่อไปละ) เราใช้
โทรเข้าโทรออก
ส่ง sms
ส่ง mmsถ่ายรูป
เช็คเมลล์
เปิดเว็บอัพเฟสบุค
อัพโหลดรูปลงเฟสบุค
ฟังวิทยุ(ตอนทีวีพัง)
เอาไปลงโปรแกรมอ่านบาร์โค้ด
ลงโปรแกรมเป็นรีโมตพาวเวอร์พอย(ผ่านบลูธูท)
มันทำได้หลายอย่างนะเนี่ย
คือ เราว่าเราก็ใช้มันเต็มความสามารถนะ เครื่องมันช้าด้วยแหละ แล้วก็ทำได้ทีละอย่าง แต่โอเคถือว่าคุ้ม

โวะ ขี้เกียจเล่าละว่ะ
เอาเป็นว่าตอนนี้เราก็มีโทรศัพท์ที่เป็นสมาร์ทโฟนเครื่องหลักหมื่นก็ละกัน

รู้สึกเหมือนพ่อว่ากระทบ...ทำไมไม่ว่ามาตรง ๆ

เราก็ใช้มันเต็มความสามาถนะ
ไม่ใช่แค่โทรเข้าโทรออก

พ่อเรายังไม่ส่ง mms เล้ยยยย พับเผื่อยยยยย...

อะ ถ้าจน แล้วใช้ของดีของแพง จะถูกมองว่าไง ไม่เจียม ใช่มะ

แต่ทำไมของดี ๆ ต้องแพงด้วย(วะ)

ถ้าจน ใช้ของกะหลั่ว ๆ มันก็ดูสมฐานะใช่มะ

ถ้ารวย ใช้ของแพง ก็ถือว่าสมฐานะ ใช่มะ

ถ้ารวย ใช้ของถูก ก็ถือว่าสมถะ ใช่มะ

นั่นแหละ มันเลยมีคำว่า "คนรวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด"

คนรวย จะควักมือถือเครื่องละ 7 ร้อย หรือเครื่องละ 2 หมื่นออกมา มันก็โก้ได้ทั้งนั้น

อะ พอพ่อบอกว่าใช้ของสมฐานะ

เราก็บอกไปว่า งั้นนาฬิกา 199 ก็ดูเวลาได้เหมือนกะนาฬิกาเรือนละหมื่นเรือนละแสนสิ

ที่จริงนาฬิกา 199 ก็ท๊นทนนะ เราก็เคยใช้ กะรอพังอะ ไม่พังซะที เปลี่ยนถ่านไปเรื่อย ๆ จนสีมันหลุดลอก ถลอกไปไหนต่อไปแล้วอะ

พ่อก็คงพูดอะไรมากไม่ได้ ได้ข่าวว่าใส่เรือนละ 2 หมื่นอยู่... -*-

จะใส่เรือนละกี่บาทมันก็ดูเวลาได้เหมือนกันอะ

เบื่อพ่ออีกละ

ชอบสอน ในสิ่งที่มันเป็น idealize อะ

ช่วยใส่ความรู้สึกเข้าไปด้วยได้มั้ย ใส่ความเป็นคนเข้าไปน่ะ

การมีความรู้สึกเนี่ยแหละที่มันทำให้คนเป็นคนอยู่ทุกวันนี้

คน มีความรู้สึก ไม่ใช่หุ่นยนต์ที่มีแต่ตรรกะเหตุผล

แล้วไง คนที่ถูกสอน ก็จะต้องมองคนสอนว่าทำได้หรือยัง มาสอนเนี่ย ใช่มะล่ะ

เค้าถึงบอกว่า การสอนที่ดีที่สุดคือทำให้ดูไงล่ะ

ถ้าสมมุติมีคนมาบอกให้เลิกบุหรี่ บุหรี่ไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ตัวเองยังสูบ ใคร้..จะเชื่อ...

บอกเลย ว่า ยังไม่ศรัทธา

จบข่าว ...และจะเดินหน้าสอย 4s แน่นอน ไม่...พลาดดดดด..

เรียนวิดยาจบมาทำอะไร๊ - we are all scientist

วันนี้คุยโทรศัพท์กับน้อง

น้องกำลังจะสอบโควต้า...เข้ามหาลัย

เราก็ดูในเว็บละเลือก วิดวะเครื่องกล กับ พยาบาล

น้องบอกว่าช่วงที่เลือกคณะก็เครียด ไม่รู้จะเลือกอะไร

ถามพ่อ พ่อก็บอกว่าอะไรก็ได้ <-- อั๊วละเบื่อกับคำนี้ของพ่อ(และแม่)จัง คือจะช่วยให้ความเห็น หรือบอกว่าตัวเองรู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งนั้นบ้างได้ไหม คนเป็นพ่อเป็นแม่ ช่วยฟังหน่อย อย่าไปบอกลูกว่าอะไรก็ได้ คือลูกมันยังไม่รู้หรอกว่าอะไรมันคืออะไรบ้างอะ เข้าใจปะ ตัวเองเป็นพ่อเป็นแม่ มีประสบการณ์ชีวิตมาเยอะกว่า ช่วยให้คำแนะนำที่มันดีกว่าคำว่า "อะไรก็ได้" "แล้วแต่ลูก" ได้มั้ย คือก็รู้ว่า อยากจะเป็นพ่อแม่ที่ไม่บังคับลูก แต่โปรดช่วยแนะแนว แนะนำลูกหน่อย

อะ มาต่อช่วงที่น้องเลือกคณะ พอน้องบอกว่าเลือกวิดวะ อันดับหนึ่ง มันก็เหลืออันดับสองว่าจะเลือกอะไรดี

น้องบอกว่าเรียนอย่างที่เราเรียนดีมั้ย วิดยา ชีวะ

พ่อบอกว่า จบวิดยามาทำอะไร๊ <--- ช่วยอ่านเน้น ๆ เสียงหน่อย ทำ.. อะ.. ไร๊...

น้องก็เลยบอกว่า งั้นเลือกพยาบาลก็ละกัน... (ได้ข่าวว่าน้องเราเป็นผู้ชายว่ะ ก็ที่จริงมันก็เลือกก็ได้ แต่มันเหมือนว่าเป็นคณะมาจากไหนไม่รู้ คือไม่รู้จะเลือกอะไร หลับหูหลับตา เอาอันนี้ละกัน เงี้ย... มันไม่ใช่อะ น้องก็อาจจะพูดขึ้นมา เพราะเห็นว่าแม่เป็นพยาบาล มันเป็นสิ่งใกล้ตัวไง ตอนเราเลือกเราก็คิดถึงพยาบาบเหมือนกัน เพราะแม่เป็นพยาบาล แต่เราก็ไม่เลือก เพราะเรารู้ว่าไม่ใช่แนวเรา)

พ่อบอกว่าไงรู้มะ ...พ่อบอกว่า ก็แล้วแต่

คือไม่ได้ช่วยเล้ยยยยยย....

เราฟังอย่างงี้แล้วเราโกรธพ่อเราจริง ๆ เลย

เราโกรธพ่อแม่ทุกคน ที่มีลูกแล้วไม่ดูแลลูก คือไม่พยายามดูแล

จะปล่อยให้มันเป็นไป แล้วคิดว่ามันจะดีเอง มันจะมีทางไปเอง

อ่อนใจหวะ

แต่บ่นไปก็สายไปละ คณะก็เลือกไปละ เราก็ห่างกับน้อง น้องก็ไม่โทรหาเรา เราก็ไม่โทรหาน้อง

จะบอกว่าเป็นพี่ ไม่ดูแลน้อง

กับบอกว่า เป็นพ่อแม่ ไม่ดูแลลูก ... เราว่าพ่อแม่หนักกว่าว่ะ

ยังไงเราก็มองว่า "มันเป็นความรับผิดชอบของพ่อแม่ ที่จะต้องดูแลลูก ไปตลอดชีวิต"

เพราะ พ่อแม่ ทำให้ลูกเกิดมา ทำให้เกิดมาก็ต้องรับผิดชอบสิ เราคิดถูกไหม มัน make sense ใช่มะ

แต่ ทำไม ค่านิยมในสังคม ถึงมองว่า ลูกต้องดูแลพ่อแม่ ต้องขอบคุณ ลูกเป็นหนี้บุญคุณพ่อแม่ ไม่เข้าใจ

วันนี้เบื่อโลกบวม ๆ ใบนี้ว่ะ

เซ็งเลยอะ เซ็งพ่อแม่ตัวเอง มันน่าไถตังค์ให้หนัก ๆ มั้ยล่ะ..

เบื่อเฉลิมพระเกียรติ - bore of celebration

โพสต์นี้อาจไม่สวยงาม...โปรดใช้วิจารณญาน

ก็นั่นแหละ เบื่อเฉลิมพระเกียรติ เทิดพระเกียรติ บลา ๆๆ

เรารู้สึกว่ามันเยอะเกินไปละ จะทำอะไรก็ต้องเฉลิมพระเกียรติ ไม่ว่าจะเป็นช่วงไหนของปี..มันก็ใกล้วันครบรอบหมด

เรารู้สึกว่า มันเสียตรรกะไปหมดแล้ว ทำจุดจุดจุด เพื่อจุดจุดจุด ...ไม่เกี่ยวกันเลย แต่ก็ยังจะเอามาเกี่ยวกันอะ ...sick

สะอิดสะเอียน ใช้คำนี้ได้มะ หรือกระอักกระอ่วน เออ ไม่ใช่ ๆ รู้ละ เอาคำว่าเลี่ยนดีกว่า

มันเป็นอะไรที่เรารู้สึกว่ามันเยอะไป จึงทำให้รู้สึกเลี่ยน

ไม่ได้แอนตี้ คุณจะเปิดหรือจะแสดงอะไรก็ทำไปเหอะ

ทำไป เราก็แค่ไม่ดู(ดูบ้างก็ได้เอ๊าะ) ดูในระดับที่ไม่ทำให้เลี่ยนก็ด้ะ..

แต่มันเบื่ออะ มันเหมือนกับว่าเราต้องรับสื่ออะไรพวกนี้ตลอดเวลา

ทั้งวัน ตอนดูทีวี ตอนเล่นเน็ต ตอนขับขี่ตามท้องถนน ตอนเดินไปที่ต่าง ๆ

มันได้เห็น มันได้ยิน ตลอดเวลา

เหมือนกับว่าใครก็ตามที่.. ยิ่งประโคม ยิ่งนำเสนอ ยิ่งเฉลิม ยิ่งเทิด ...จะยิ่งได้รับการยอมรับ ได้ชื่อว่าเป็นคนไทย อะไรประมาณนั้น ...รึ

เสพสิ่งเหล่านี้...ทุกวัน มันทำให้ คำว่าฉุกคิด คำว่าเหตุผล มันหายไปจากสมองเรา... <-- เวอร์ไปปะ -*-

เอาล่ะ

มันก็อารมณ์ประมาณว่า จะทำอะไรซักอย่างที่ไม่เพื่อเฉลิมพระเกียรติได้มั้ย ...

ก็นั่นแหละ บางอย่าง พูดตรง ๆ ก็ไม่ได้

ก็แค่อยากบ่น ขอบ่นได้มั้ย หรือว่าห้ามบ่นอีก...

โลกที่แคบลง - small world

ทุกวันนี้เรามีอินเตอร์เน็ต

เรามี facebook

เรามี google

อยากรู้ไรถามกูเกิ้ล อยากบอกอะไรก็ไปอัพสเตตัสเฟสบุค..

....ครับ

ผมเจอคนตัวเป็น ๆ น้อยลง

ผมเหงามากขึ้น

ผมรู้สึกว่าโลกเรากว้างมากขึ้น...

ผมไม่อบอุ่น

ทุกวันนี้ผมรู้สึกชีวิตมันไม่เต็มอะ

เรามีโทรศัพท์ ....แต่ไม่มีคนโทรเข้า

คือมันเหมือนเราพร้อม เราเตรียมพร้อมสำหรับการติดต่อ แต่เราไม่

ติดต่อกันมันง่าย  ง่ายเกินไป

โวะ ความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้

วันนี้มันช่างเป็นความรู้สึกที่ว่างเปล่าจริง ๆ

ว่าแล้วก็กด Publish Post ....จบ!

ความอ่อนแอ - weakness

เบื่อความอ่อนแอของตัวเอง

เบื่อร้องไห้

เบื่อความรู้สึกอึดอัด

ไม่รู้จะไปทางไหนดี

หง่า..

สงสัยจะหิวข้าว - hungry huh?

คิดอะไรไม่ออก

ไม่อยากทำอะไร

ไม่รู้จะทำอะไร

ลืมไม่ได้ซะที

บลา ๆๆๆๆ

มันอึดอัด ๆๆๆ ยังไงไม่รู้

เบื่อไปหมด

หรือว่าจะหิว...?

ฮอร์โมนเปลี่ยนแปลง..?

หรืออะไร?

ความรู้สึกไม่อยากไปทำงาน - dont wanna go to work

งานประจำ...คืองานที่ต้องไปทำเป็นประจำ

ทำเป็นเวลา ทำจันทร์-ศุกร์ ทำ ๆๆๆ

รู้ละ ว่าความรู้สึกไม่อยากไปทำงานมันเป็นยังไง

...งานที่ได้ค่าแรงน้อย ชั่วโมงซาวห้าเอ๊าะ!

การที่ต้องไปทำงาน หลังจากวันหยุด .... อาาาาาห์

ว่าแล้วก็ต้องไปทำงาน

จบข่าว ขายแรงงานกันต่อไป

ท้อ - discourage

วันนี้รู้สึกท้อแท้...


ต๊อแต๊...อะไรก็ไม่รู้

พ่อแม่มาหา เอามะกู้กะช็อกโกแล็ตจากสิงคโปร์มาให้

เคียดดดด... ไม่มีตู้เย็น

เคียดดดดด... มดเยอะ

ปวดหัว ไม่ได้กินกาแฟ

ท้องฟ้าอึมครึมวันนี้ พ่อบอกว่าฝนจะตก แล้วมันจะหนาว

ออกไปซื้อกาแฟที่ลาเต้ดีไลท์กินดีก่า

บอกก็ได้ว่าชั้นไหน - lift floor

กี๊ขึ้นลิฟต์มา

แม่ง

คนก็ยื่นแขน ยื่นนิ้วข้ามหน้าข้ามหลังมา เพื่อจะจิ้ม ว่าจะไปชั้นไหน!

คือ เอ็งบอกก็ได้นะ บอกคนที่อยู่ใกล้ปุ่มกดนะ เค้าก็คงมีน้ำใจพอ...

ทุกทีขึ้นลิฟต์นี้ คนอื่นก็จะบอกนะ ว่าชั้นไหน

แม่ง วันนี้ คนก็เยอะ แล้วยังจะยื่นแขนมาจากข้างหลังเพื่อที่จะมากดปุ่มลิฟต์

ไอ้ห่าาาาาาาาาาาาาา....

ฟายยยย

อารมณ์เสียโว้ย!!

ส่องวอทซ์แอพ - last seen whatsapp

ยอมรับว่ะ

ว่าบางทีก็ส่อง whatsapp บางคน ...

ว่ามัน last seen เมื่อไหร่

ไม่รู้จะส่องไปทำไม

ก็ บางทีก็อยากรู้ความเคลื่อนไหวบ้างไรบ้างไง ว่ายัง active อยู่ในว็อทซ์แอพนะ

รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก็ขอแค่ได้ส่อง

ไอ้เรามันก็คนใจอ่อน เค้าคุยมานิด ก็ดี๊ด๊าอยากจะไปคุยกับเค้าละเกิ๊นนน...มันน่าตีมือ(ไหนนิ้วไหนจิ้มห๊า)

ก็ไม่อยากจะสนใจเค้าแล้วแหละ ...หง่าาา จริง ๆ นะ

โวะ บ่นอยู่ได้

ถึง LINE มันจะมีอีโมติคอนน่ารักกว่า(น่อวร้อกอ้ะ) แต่มันไม่มี last seen อะดิ เลยสู้ whatsapp ไม่ได้

ทำไมเราไม่ซ่าส์ - why i'm not za

อารมณ์ประมาณว่า...

ทำไมเราไม่กินเหล้า ไม่ไปเที่ยวกลางคืนตอนมัธยม

แบบว่าหนีตำรวจ หรือแอบเอาบัตรคนอื่นไป อะไรงี้อะ

รู้สึกว่าชีวิตไม่คุ้มค่าว่ะ

รู้สึกว่าถ้าคนที่ซ่า ๆ แหกกฏ โดดเรียน กินเหล้า เที่ยว แล้วชีวิตมันคุ้มอะ

แล้วพอโตมาก็เลิก เหมือนว่ามันอิ่มตัวแล้ว

คืองี้

ถ้าเป็นคนเลว แล้วกลับตัวเป็นคนดี ก็มีคนชื่นชม ใช่มะ

แล้วทีนี้ ถ้าเป็นคนดี แล้วอยากเลวบ้าง ...ใครจะชื่นชม ...วะ

โวะ!!

รู้สึกสับสนว่ะ อยากเป็นตัวร้าย อยากมีเรื่องบ้าง ...

ใครจะเข้าใจบ้างวะเนี่ย ...

คือรู้สึกว่าชีวิตมันไม่มีอะไรเลย เบื่อ ไม่สนุก ไม่น่าอภิรมย์ <-- สะกดถูกป่าว

แง่ง ๆๆๆๆ >_<

ทำไมยังไม่ไปไหน - still

นั่นสิ

คนอื่นเค้ามีชีวิตก้าวหน้าไปเรื่อย ๆ

แต่เรายังย่ำอยู่กับที่

มันดูไม่ก้าวหน้าเอาซะเลย

คือคนเราเนาะ อยู่กันเป็นสังคม ยังไง มันก็ต้องเปรียบเทียบกับคนอื่นอยู่แล้วอะ

การบอกว่าแข่งกับตัวเอง เปรียบเทียบตัวเอง

เราคิดว่ามันก็แค่คำพูดให้มันดูดีขึ้นเท่านั้นเอง

วันนี้รู้สึกเฟล ๆ ว่ะ

เฮ้อออออ... หรือว่าเรามันแย่จริง ๆ

Recovery - รักษาตัว

ฉันรู้สึกดีที่...

ตื่นขึ้นมาตอนเช้าทุกวัน ๆ แล้วพบว่าขาหายเจ็บ

ร่างกายค่อย ๆ ฟื้นตัวดีขึ้นทุกวัน ๆ

แผลที่กายมันก็หายไปตามวันเวลา

แผลที่ใจนี่สิ ...ปัดโซะ! พอ ๆๆๆ

ไปดีกว่า

จะตายแล้ว

ไม่ไหวละ จะตายละ เจ็บขา ไม่มีคนดูแล ต้องดูแลตัวเอง

กัดฟัน กัดฟัน

ปวดขามากๆ

ฮือๆๆๆ

PIMMY

เอาขาไปเบียดกะรถยนต์มา - my leg

รถยนต์หนีน้ำมาเชียงใหม่ 55

เจอเลย

สามแยก ที่มันมีเลนให้รอไฟเขียวเลี้ยวด้วย

รถยนต์จอดเลนเขียวเลี้ยว

เราอยู่ทางซ้ายเลนเขียวเลี้ยว

พอไฟเขียวตรงขึ้น

เราจะหลบมาเลนเขียวเลี้ยว

แต่รถยนต์กทม. ออกตัวไปตรง

เจอเลยสิคับพี่น้อง

เราไม่ตาย(ถึงได้มานั่งพิมพ์อยู่นี่ไง) แต่ขาขวาได้รับบาดเจ็บ

ถลอก เลือกออกนิดหน่อย และบวม และปวด และชา อะไรทำนองนั้น

อะ สรุป รถเราทะเบียน 112 ไปซื้อหวยซะ ทันมั้ยเนี่ยยยยย....