เริ่มเข้าใจกล้อง

หลังจากได้อุปกรณ์ถ่ายภาพเอื้ออาทรมา
วันแรก ๆ ก็อ่านคู่มือกล้อง
อ่านทฤษฏีถ่ายภาพนิดหน่อย
เราก็ถ่ายในโหมด M เลย อุตส่าห์ได้ DSLR มาทั้งที จะมาถ่ายออโต้ก็กระไร
แล้วก็ตั้งไฟล์ให้เป็น RAW ด้วย เผื่อแต่งรูปอีก

ถ่าย ๆ ไปก็เริ่มเข้าใจ
ตอนแรก ๆ ต้องพยายามถ่ายไม่ให้มืดไปกับสว่างไปก่อน ปรับ aperture กับ speed shutter
ต่อมาต้องโฟกัสให้ได้ ภาพมันเบลอ ๆ อะ ถ่ายตอนแสงน้อยไม่ได้เลยอะ เพราะต้องใช้ความเร็วชัตเตอร์ต่ำ
เราก็อยากได้ภาพดี ๆ ตั้ง iso 100 ไรงี้ ก็ไม่ได้
ตอนนี้ไม่มีขาตั้งกล้องอะ ก็ทำใจไปก่อน
กล้องอันนี้ดัน iso ขึ้นจิ๊ดนึงก็มี noise แล้ว คงเป็นเพราะความเก๋าของกล้องนั่นแหละ 555 (canon 300D)
แต่ก็เอาเหอะ ก็ทำให้เราเข้าใจการถ่ายภาพมากกขึ้น

ต่อมา เมื่อเอาไฟล์มาลงคอมดู โอ่... ภาพถ่ายมันไปเรื๊อย ไปเรื่อย... จะถ่ายรูปอะไรขายดีละเนี๊ยย
ต้องมาปรับอีก เพราะถ่ายเป็นไฟล์ RAW ออกมา ส่วนใหญ่ก็ปรับ Exposure, Fill light แล้วก็ดึง saturation ของสีต่าง ๆ ให้มันแหล่ม ๆ อะนะ ปรับแบบงง ๆ อีกตามเคย

เรามีกล้อง sony dsc p73 อยู่ มีโหมด M เหมือนกัน ทำให้เราเข้าใจเรื่อง shutter speed มาบ้าง แต่ยังไม่เก็ทค่า aperture เพราะในกล้องมีให้เลือก 2 ค่า เราก็งง ๆ ไป

เราชอบถ่ายโหมด M นะ (ถ้าไม่มืดเกินไป) มันได้ปรับนั้นนี้นู้นดี พลาดไปก็หลายที แต่พ่อเราขอ auto ไว้ก่อน เห่อ ๆ

รอ Nikon D3100 อยู่นะ จะได้มั้ยอ่า...

ปั๊มเงินไปมัลดีฟส์

จะเอาดีทางถ่ายรูปขายแล้วนะ
โดยต้องศึกษากล้อง dslr ก่อน
จะซื้อ nikon d3100 ล่าสุดตอนนี้เลย
ราคาประมาณ 25k
โทรไปบอกพ่อ

"พ่อ อยากได้กล้อง dslr"
"ราคาเท่าไหร่ล่ะลูก"
"สองหมื่นห้าพ่อ"
"ยังไม่รีบใช่มั้ยลูก ไว้ค่อยคุยกันนะ"
"....เหอะ ๆ..."

บังเอิญว่าได้โอกาส มีคนให้ยืมกล้องเอื้ออาทร
1. กล้อง canon 300d จากคุณรุจ
2. เลนส์คิท 18-55 จากคุณอู๋
3. cf card 1 g จากคุณบอย

เหลือแค่....ถ่ายรูป แล้วส่งไปสอบ
อ๋อ ต้องไปศึกษาก่อนนะ ว่ากล้องนี่มันใช้ยังไง

ถนนสายนี้อีกยาวววว....

เพื่อหาเงิน ไปมัลดีฟส์กับคุงบัว กะเก็บตังค์ซักแสนนึง น่าจะเที่ยวได้นะ

แรงผลักของเวลา

คุณครับ
ผมว่าตัวเองเวิ่น ผมว่าได้
แต่คนอื่นมาว่าผมเวิ่น ผมไม่ชอบ ผมไม่อยากยอมรับ...ความจริง...ในข้อนี้

ผมเฟล... FAIL

ผมรู้สึกว่าไม่มีหน้าไปสู้ คนที่มีชีวิตมีสาระ คนที่มีชีวิตบีซี่
ผมอยู่ไปวัน ๆ ....เหรอเนี่ย...
ผมไม่เปลี่ยนแปลง
ผมอยู่กับที่...เหรอเนี่ย

ผมจะอยู่จุดนี้ ไปอีกนานเท่าไหร่
ผมรอเวลาผลักผมให้ออกไปจากตรงนี้..เหรอ
เวลา ผลักผมมาตลอด
ผลักให้ผมจบ ป.6
ผลักให้ผมจบ ม.3
ผลักให้ผมจบ ม.6
ผลักให้ผมจบ ป.ตรี
ผลักให้ผมจบ ป.... ทำไม ยังไม่ผลัก ไม่รู้ว่าเวลาจะผลักให้ผมจบป.โทหรือเปล่า
หรือว่าเวลาจะผลักให้ผมพ้นสภาพนักศึกษา
ผมจะเรียนป.โททำไม
บางเหตุผล มันก็เป็นเหตุผลส่วนตัว ไม่สามารถบอกให้...พ่อแม่...รับรู้ได้

ชีวิตผมก็เงี้ยแหละ บางทีผมก็เบื่อ ... ไม่ใช่สิ ผมเบื่ออยู่หลายทีเหมือนกัน

ผมก็อยู่ไปอย่างงั้นแหละ อยู่เพื่อทำตัวให้มีประโยชน์กับคนอื่น ส่วนชีวิตตัวเองจะเป็นยังไง ก็.. ไม่รู้


ก็อยาก WIN บ้าง อะไรบ้าง

อะไรที่ติดค้างอยู่ในใจ

อะไรล่ะ
หลังจากได้ดู 32 ธันวา อะ
ประเด็นคือ มันมีสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจพระเอก สุดท้ายก็ไขประเด็นที่ติดค้างอยู่ในใจได้

แล้วเราล่ะ มีประเด็นอะไรที่ติดค้างอยู่ในใจ
ทำไมชีวิตไม่พุ่งไปซะที
อะไรที่ดึงเราไว้
อะไรที่...

หรือว่า....
เหรอ...
แล้วไงอีก...

ผ่านไปก่อนละกันนะ
คิดมาก
คิด ๆๆๆๆ
คิดอยู่นั่นน่ะ

บ่นไปอีกดอก

เนี่ยแหละนะ บล็อกมันมีไว้ให้คนเวิ่น ๆ เค้าเขียนกัน เขียนระบาย เขียนด่า เขียนไปเรื่อย บลา บลา บลา...

ม่ายยยยยย......

เวิ่น
เกิดมาทำไม
ต่อไปจะทำอะไร
อยู่กับที่?
อนาคต?
ชีวิตดีขึ้น?
ไม่เห็นจะต่าง?
ทำเพื่อใครสักคน?

เราจะสร้างแรงบันดาลใจขึ้นมาได้ยังไง
ทำไมไม่หายสับสนซะที

อยากได้ อยากมี อยากเป็น
ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น

ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เพราะอะไร
จะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานมั้ย

จะต้องให้เร็วแค่ไหน
จะต้องนานอีกเท่าไหร่

จะต้องวิ่งไปตามกระแสสังคมเหรอ
สเต็ปนั้น นี้ นู้น เหรอ

อยากรู้ว่า เราอยู่เพื่ออะไรเท่านั้นแหละ ถ้ารู้ว่าอยู่เพื่ออะไร อยู่เพื่อจะทำอะไร
ชีวิตคงพุ่งกว่านี้ พุ่งไปเพื่อสิ่งนั้น พุ่งแรง ๆ

บ่นโว้ย!

Hyuna Kim - Change