งานเข้า

การที่เราทำอะไรซ้ำ ๆ กันนาน ๆ มันจะกลายเป็นความเคยชิน
ไม่ทำอะไรนาน ๆ พอมาทำอะไรมันจะแปลก ๆ
ขี่มอไซค์ด้วยความเร็ว 80 km/h นาน ๆ พอลดลงเหลือ 60 km/h ยังรู้สึกว่าช้าเลย ทั้ง ๆ ที่เมื่อเริ่มจา 0 มา 60 นี่มันเก็เร็วแล้วนะ เราเคยขี่ถึง 100 km/h นะ รู้สึกว่าเร็วมาก เหมือนรถจะปลิวเลยอะ คิดว่าถ้าสะดุดก้อนหินนี่คงจะ......นะ

ชีวิตเรา....วันนี้งานเข้า














ทำไมไม่ไปเข้าร่วมการประชุม
1. ไม่มีผลงานไปนำเสนอ
2. จากข้อ 1 ส่งผลให้ไม่รู้จะไปทำไม ถ้าไปฟังเฉย ๆ ไม่อยากไป ขี้เกียจเดินทาง
ก็เลยต้องเขียนรายงานว่าทำไมไม่ไปเข้าร่วม
เป็นงานที่ไม่ควรจะเข้า แต่มันก็เข้า เราอยากให้เค้าตัดเราออกจากทุนไปเลย ไม่อยากทำโปรเจคจบแล้ว ไม่อยากชดใช้ทุนสองเท่าด้วย เราท้อแท้สุด ๆ เลย เราทำไม่ได้อะ เราคงไม่เหมาะกับการเรียนอันนี้
คนอื่นอาจจะมองว่า อีกนิดเดียวเอง เราก็เข้าใจ แต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเอง คนอย่างเรา นิสัยอย่างเรา มันก็เป็นแบบเนี้ย
นี่ถ้าไม่ติดเรื่องทุนที่รับมา(ส่วนหนึ่งที่รับทุนนี้มาเพราะว่าอ.ยุให้เอาด้วย ปกติเราก็ไม่เอาหรอกนะ ทุนที่มีข้อผูกมัดน่ะ) ถ้าเราลาออก เราต้องจ่าย 6xx,xxx บาท ซึ่งนั่นเป็นเงินที่ถอยรถใหม่ได้ 1 คันเชียวนะ อารมณ์ว่ากลืนไม่เข้า คายไม่ออก no chance of winning or succeeding
ถ้าโลกนี้มีโดเรมอนจริง ๆ ก็ดีน่ะสิ จะได้งัดเอาของวิเศษมาช่วยเราน่ะ T_T

วันนี้เราก็พยายามตั้งใจอ่านเปเปอร์นะ แต่แม่งขอโทษเหอะ ประโยคมันช่างซับซ้อนเหลือเกิน ประโยคนึงนี่แหม which of and but , hence thus so ฯลฯ ประโยคแบบ complex นี่ก็คงสวยงามตามภาษาศาสตร์อะนะ แต่ตรูอ่านไม่รู้เรื่องฟ่ะ ต้องใช้ความพยายามมาก ๆ ประโยคหนึ่งจะยาว 2-3 บรรทัด อ้อ เราเคยเจอ abstract นะ เค้าเขียนได้ภายใน 1 ประโยค สุโค่ยจริง ๆ -/|\-
สุดท้ายเรื่องก็จบลงบนเตียงนอน คร่อก!!!

สรุปว่าทุกคนก็มีปัญหากันทั้งนั้น